L'aquilone - Carmen Consoli

La verità è che un giorno o l’altro

Dovrai decidere la sorte di questo ricordo

Imprimerlo o rottamarlo

Come è facile ingannare il tempo

Un traguardo dopo l’altro

Come anime in carriera senza alcun rimpianto

Cos'è che chiami amore?

Davanti a noi l’oceano abbracciava le nuvole

Dicevi che tutto è possibile

Che nell’infinito prima o poi due rette si incontrano

Sopra di noi il volo di aquile bianche

Che a tratti veniva da piangere

La verità è che un giorno o l’altro

Dovrai riprendere il filo di un vecchio discorso

Raccoglierlo poi dipanarlo

Non è semplice venirne a capo

Un intralcio dopo l’altro

Quante caute indecisioni e nodi di passaggio

Cos'è che chiami amore?

Il caotico su e giù di un aquilone?

L’incoscienza e la passione?

Davanti a noi l’oceano abbracciava le stelle

Distese di luci giù a valle lungo l’orizzonte

Che nel cielo a tratti si uniscono

Sopra di noi chissà quali astri nascenti

Portavano il colore dei sogni blu

Quei desideri che da qualche parte ancora aspettano

Sopra di noi il volo di aquile bianche

Che a tratti veniva da piangere

Tu chiedevi una promessa al vento

Un soffio di libertà

Com’era bello interromperti

Strapparti un bacio con un sorriso

De waarheid is dat op een dag

U zult het lot van deze herinnering moeten beslissen

Stempel het of schraap het

Hoe gemakkelijk is het om de tijd te doden

Het ene doelpunt na het andere

Als een carrière-anime zonder spijt

Hoe noem je liefde?

Voor ons omarmde de oceaan de wolken

Je zei dat alles mogelijk is

Dat in het oneindige vroeg of laat twee lijnen elkaar ontmoeten

Boven ons de vlucht van witte adelaars

Dat het soms voelde alsof ik moest huilen

De waarheid is dat op een dag

Je zult de draad van een oude toespraak moeten oppakken

Verzamel het en ontrafel het

Het is niet gemakkelijk om ermee om te gaan

De ene hindernis na de andere

Hoeveel voorzichtige besluiteloosheid en passerende knopen?

Hoe noem je liefde?

Het chaotische op en neer van een vlieger?

Bewusteloosheid en passie?

Voor ons omarmde de oceaan de sterren

Uitgestrekte lichtjes in de vallei langs de horizon

Die in de lucht soms samenkomen

Boven ons wie weet welke rijzende sterren

Ze droegen de kleur van blauwe dromen

Die verlangens die nog ergens wachten

Boven ons de vlucht van witte adelaars

Dat het soms voelde alsof ik moest huilen

Je vroeg om een ​​belofte in de wind

Een adem van vrijheid

Wat leuk om je te onderbreken

Scheur je een kus met een glimlach