Fiori D'Arancio - Carmen Consoli

Aveva uno sguardo intenso e diretto

Le dita curate e un sarcasmo congenito

Labbra sottili, armonioso contorno

Di denti bianchi e perfetti

Poche parole, eleganza nei modi

Una lieve cadenza d’oltralpe e dominio di sè

Gli incontri divennero assidui e frequenti

Nei luoghi e agli orari più insoliti

Quell’uomo intrigante teneva le redini

Con singolare destrezza

Pochi preamboli quando mi chiese:

«vorresti sposarmi?», era onesto e sicuro di sè

Ricordo il giorno del mio matrimonio

L’abito bianco di seta ed organza

Fiori d’arancio intorno all’altare

Aspettavo il mio sposo con devozione

La chiesa gremita di gente annoiata

Per l’interminabile attesa

Alle mie spalle sbadigli e commenti

E di lui neanche l’ombra lontana

Pochi preamboli quando mi chiese:

«vorresti sposarmi?», era onesto e sicuro di sè

Ricordo il giorno del mio matrimonio

L’abito bianco di seta ed organza

Nessuno sposo impaziente all’altare

Soltanto un prete in vistoso imbarazzo

Ricordo il giorno del mio matrimonio

L’abito bianco di seta ed organza

Nessuno sposo impaziente all’altare

Soltanto un prete in vistoso imbarazzo

Ricordo il giorno del mio matrimonio

L’abito bianco di seta ed organza

Nessuna marcia nuziale

Soltanto il mio tacito requiem

E immenso cordoglio

Hij had een intense en directe blik

Gemanicuurde vingers en aangeboren sarcasme

Dunne lippen, harmonieuze contour

Met perfect witte tanden

Weinig woorden, elegantie in de omgang

Een lichte cadans van buiten de Alpen en zelfbeheersing

De vergaderingen werden ijverig en frequent

Op de meest ongewone plaatsen en tijden

Die intrigerende man hield de touwtjes in handen

Met bijzondere behendigheid

Enkele preambules toen hij me vroeg:

"Zou je met me willen trouwen?" Hij was eerlijk en zelfverzekerd

Ik herinner me mijn trouwdag

De jurk van witte zijde en organza

Oranje bloemen rond het altaar

Ik wachtte met toewijding op mijn echtgenoot

De kerk zat vol verveelde mensen

Voor het eindeloze wachten

Achter me gaapt en commentaar

En niet eens de verre schaduw van hem

Enkele preambules toen hij me vroeg:

"Zou je met me willen trouwen?" Hij was eerlijk en zelfverzekerd

Ik herinner me mijn trouwdag

De jurk van witte zijde en organza

Geen ongeduldige bruidegom bij het altaar

Gewoon een priester in opvallende verlegenheid

Ik herinner me mijn trouwdag

De jurk van witte zijde en organza

Geen ongeduldige bruidegom bij het altaar

Gewoon een priester in opvallende verlegenheid

Ik herinner me mijn trouwdag

De jurk van witte zijde en organza

Geen trouwmars

Alleen mijn stille requiem

En enorm medeleven