Alfazema - Capicua, Xeg, D-One

Eu calo as palavras, poupo no vocabulário.

É que

Para o meu silêncio ainda não há um dicionário

E eu não falo sem pensar e não quero pensar demais

Dispenso interpretações emocionais

Como todas as mulheres quero sentir que sou diferente

Sou o cliché da vida toda pela frente

Carente q.b.

como um domingo persistente, em que

Não sei porquê a gente tem o olhar ausente

Sou insegura, ponho a lupa nos defeitos

Tenho a fúria do espelho, dúvidas no peito

Às vezes não me valorizo, não grito quando é preciso

Não tenho juízo e vivo em função de outro individuo

Sou imperfeita mas esse é o nosso carisma

Se cisma e não aceita, não consegue ver um cisne

Beleza não se finge, aquilo que tu emanas, mana

Como uma esfinge fica sólida, uma deusa humana

E quando fraquejares vais repetir num sussurro

Aquilo que eu canto p’ra sorrir num dia escuro

Aquilo que eu canto p’ra sorrir num dia escuro

Eu cheiro a alfazema.

Eu sou poema

Eu sou aquela que tu querias ao teu lado no cinema

Eu cheiro a alfazema.

Eu sou poema

Eu sou aquela que tu querias ao teu lado no cinema

Somos o fruto da cultura que nos tolhe

Que nos escraviza p’la expectativa que escolhe

Impor em nossos corpos tortos para caber num molde

Impor em nossos sonhos mortos para servir a prole

Comportamentos amenos a menos que sejas louca

Com recato e em privado não te exponhas como a outra

Abre menos essa boca, poupa o teu questionamento

Rosto e corpo no ponto e com pouco pensamento.

Tento

Fazer diferente, ser diferente dessa norma

Militantemente.

Ser exemplo, contradizendo-o sempre

Contradições nascem com tradições opressivas

Como lições para sermos fracas e reprimidas

Sem auto-estima postas de lado como um talher

Não foi p’ra isso que nasci uma mulher

Não vou cumprir com a puta da espectativa

Não é para ela que oriento a minha vida

Não vou cumprir com a puta da espectativa

Não é para ela que oriento a minha vida

E fraquejando vou repetindo num sussuro

Aquilo que eu canto p’ra sorrir num dia escuro

E fraquejando vou repetindo num sussuro

Aquilo que eu canto p’ra sorrir num dia escuro

Eu cheiro a alfazema.

Eu sou poema

Eu sou aquela que tu querias ao teu lado no cinema

Eu cheiro a alfazema.

Eu sou poema

Eu sou aquela que tu querias ao teu lado no cinema

Se o cor-de-rosa, vem colorir o cinzento

E se querem que o embrulho tape a dor que dói por dentro

Eu renuncio ao desespero, eu recuso o que não quero

Não alimento o degredo que deriva do apego.

E peço

Ao universo que me dê o que mereço

Sei que recebo o que ofereço de regresso sempre em dobro

Não me contento com pouco, não cobiço o que é do outro

Eu acredito no meu esforço e ergo sempre o meu pescoço.

Posso

Perder-me às vezes, não vendo a rosa-dos-ventos

Mas tento deixar migalhas para saber voltar a tempo.

Posso

Perder-me às vezes, não vendo a rosa-dos-ventos

Mas tento deixar migalhas para saber voltar a tempo

Eu cheiro a alfazema.

Eu sou poema

Eu sou aquela que tu querias ao teu lado no cinema

Eu cheiro a alfazema.

Eu sou poema

Eu sou aquela que tu querias ao teu lado no cinema

(Eu cheiro a alfazema

Eu sou poema…

Eu sou poema…

Ik zwijg de woorden, ik bespaar op de woordenschat.

Is dat

Voor mijn stilte is er nog steeds geen woordenboek

En ik spreek niet zonder na te denken en ik wil niet te veel nadenken

Ik heb geen emotionele interpretaties nodig

Zoals alle vrouwen wil ik voelen dat ik anders ben

Ik ben het cliché van mijn hele leven dat voor ons ligt

Behoeftige q.b.

als een aanhoudende zondag, waarin

Ik weet niet waarom we een afwezige blik hebben

Ik ben onzeker, ik leg een vergrootglas op gebreken

Ik heb de woede van de spiegel, twijfels in mijn borst

Soms waardeer ik mezelf niet, ik schreeuw niet als het moet

Ik heb geen verstand en leef voor een ander individu

Ik ben onvolmaakt, maar dit is ons charisma

Als je schisma maakt en het niet accepteert, kun je geen zwaan zien

Schoonheid kan niet worden vervalst, wat je uitstraalt, zus

Zoals een sfinx vast wordt, een menselijke godin

En als je verzwakt, herhaal je fluisterend

Wat ik zing om te glimlachen op een donkere dag

Wat ik zing om te glimlachen op een donkere dag

Ik ruik naar lavendel.

Ik ben een gedicht

Ik ben degene die je naast je wilde hebben in de bioscoop

Ik ruik naar lavendel.

Ik ben een gedicht

Ik ben degene die je naast je wilde hebben in de bioscoop

Wij zijn de vrucht van de cultuur die ons beperkt

Dat maakt ons tot slaaf van de verwachting die kiest

Opleggen aan onze kromme lichamen om in een mal te passen

Leg onze dode dromen op om het nageslacht te dienen

Mild gedrag, tenzij je gek bent

Stel jezelf met bescheidenheid en privé niet bloot zoals de ander

Open je mond minder, bespaar je vragen

Gezicht en lichaam scherp en met weinig aandacht.

ik probeer

Doe anders, wees anders dan deze norm

Militant.

Wees een voorbeeld, spreek hem altijd tegen

Tegenstrijdigheden worden geboren met onderdrukkende tradities

Als lessen om zwak en onderdrukt te zijn

Zonder zelfrespect opzij te zetten als zilverwerk

Dat is niet waarom ik als vrouw ben geboren

Ik ga de verdomde verwachting niet waarmaken

Het is niet voor haar dat ik mijn leven regisseer

Ik ga de verdomde verwachting niet waarmaken

Het is niet voor haar dat ik mijn leven regisseer

En verzwakking, herhaal ik fluisterend

Wat ik zing om te glimlachen op een donkere dag

En verzwakking, herhaal ik fluisterend

Wat ik zing om te glimlachen op een donkere dag

Ik ruik naar lavendel.

Ik ben een gedicht

Ik ben degene die je naast je wilde hebben in de bioscoop

Ik ruik naar lavendel.

Ik ben een gedicht

Ik ben degene die je naast je wilde hebben in de bioscoop

Indien roze, kleur grijs

En als je wilt dat de verpakking de pijn bedekt die van binnen pijn doet

Ik doe afstand van wanhoop, ik weiger wat ik niet wil

Ik voed de ballingschap die voortkomt uit gehechtheid niet.

En ik vraag het

Naar het universum dat me geeft wat ik verdien

Ik weet dat ik terugkrijg wat ik bied, altijd dubbel

Met weinig ben ik niet tevreden, ik begeer niet wat van de ander is

Ik geloof in mijn inspanning en ik til altijd mijn nek op.

ik kan

Soms verdwalen, de kompasroos niet zien

Maar ik probeer kruimels achter te laten om te weten hoe ik terug in de tijd kan komen.

ik kan

Soms verdwalen, de kompasroos niet zien

Maar ik probeer kruimels achter te laten om te weten hoe ik terug in de tijd kan komen

Ik ruik naar lavendel.

Ik ben een gedicht

Ik ben degene die je naast je wilde hebben in de bioscoop

Ik ruik naar lavendel.

Ik ben een gedicht

Ik ben degene die je naast je wilde hebben in de bioscoop

(Ik ruik naar lavendel

ik ben een gedicht...

ik ben een gedicht...