Titanic - Calogero

Même si c’est bien fini

Si on se le dit seulement aujourd’hui

Qu’on le dise en musique

Même ce joli refrain

Je veux qu’on le joue jusqu'à la toute fin

Comme sur le Titanic

Même parfois à notre âge

On voit des naufrages

Incompréhensibles

Même insubmersibles

Ça doit être écrit

Même des gens qui s’aiment

Un jour sur ce thème

Lentement s’en vont

Au son des violons

Sans même un cri

À nos instants de grâce

Avant qu’il n’en reste plus aucune trace

Ces mots, je les dédie

À nos belles espérances

Avant qu’elles retournent au monde du silence

J’offre cette mélodie

Même en transatlantique

C’est loin, l’Amérique

Pourtant, j’y croyais

Dur comme de l’acier

Mon rêve s’est brisé

Les plus beaux récits

Restent à la merci

D’un morceau de glace

Qui dans la nuit, passe

C’est leur destinée

Même parfois à notre âge

On voit des naufrages

Incompréhensibles

Même insubmersibles

Dans la nuit glacée

Même si tout s’efface

Il reste en surface

Ce dernier morceau

Comme un rond dans l’eau

Jamais refermé

Jamais refermé

Jamais refermé

Zelfs als het voorbij is

Als we het elkaar vandaag maar vertellen

Laat het gezegd worden in muziek

Zelfs dat mooie refrein

Ik wil dat het tot het einde wordt gespeeld

Zoals op de Titanic

Zelfs soms op onze leeftijd

We zien scheepswrakken

Onbegrijpelijk

Zelfs onzinkbaar

Het moet geschreven zijn

Zelfs mensen die van elkaar houden

Een dag in dit thema

Ga langzaam weg

Op het geluid van violen

Zonder zelfs maar te huilen

In onze momenten van genade

Voordat er geen spoor meer is

Deze woorden draag ik op

Tot onze grote hoop

Voordat ze terugkeren naar de wereld van stilte

Ik bied deze melodie aan

Zelfs in transatlantisch

Amerika is ver weg

Toch geloofde ik het

hard als staal

mijn droom is verbrijzeld

De mooiste verhalen

blijf overgeleverd aan de genade

Van een stuk ijs

Wie gaat er in de nacht voorbij

Het is hun lot

Zelfs soms op onze leeftijd

We zien scheepswrakken

Onbegrijpelijk

Zelfs onzinkbaar

In de ijskoude nacht

Zelfs als alles vervaagt

Het blijft aan de oppervlakte

Dit laatste stuk

Als een ring in het water

nooit gesloten

nooit gesloten

nooit gesloten