Face à la mer - Calogero

On ne choisit ni son origine,

ni sa couleur de peau

comme on rêve d’une vie de château

Quand on vit le ghetto

naître l'étau autour du cou comme Cosette pour Hugo

naître en treillis dans le conflit

et prier le très haut.

Fils du C.O.N.G.O

cette haine j’ai au M.I.C.R.O j’ai l’poids des mots.

sortir d’en bas,

rêver de déchirer ce tableau fait d’armes, de larmes,

fait de sang et de sanglots.

Face à la mer

J’aurais dû grandir

Face contre terre

J’aurais pu mourir

Je me relève

Je prends mon dernier rêve.

Tous les deux de la même dalle.

Et tous les deux déçus.

Je prends mon dernier rêve

C’est la sécheresse sur une terre

où l’on n’cesse de semer tristesse

dans les yeux qui n’peuvent pleurer

j’ai beaucoup de rêves lointains.

j’me suis tant rebellé,

j’ai bu beaucoup de baratin et ça m’a trop saoulé.

Dans la vie y a des tapes au fond

et des tapes à côté, des t’as pas un euro

ou la tape à l’arrachée,

y a l’Etat, les Rmistes, les «t'as qu'à taffer»

Si t’es en bas faut cravacher.

Si t’es en bas faut cravacher, t’as qu'à pas lâcher.

T’as pas connu ça toi,

l’envie d’empocher les patates,

être à gauche droite face

à la mer loin des galères.

T’as pas connu ça,

l’envie de d’t’en sortir distribuer des patates des

gauches droites avec un air patibulaire

Face à la mer

J’aurais dû grandir

Face contre terre

J’aurais pu mourir

Je me relève

Je prends mon dernier rêve.

Tous deux de la même dalle

Et tous deux déçus

Je prends mon dernier rêve

Face à la mer

C’est toi qui résistes

Face contre terre

Ton nom sur la liste

de tout ton être

Cité à comparaître

C’est l’histoire de cette plume

qui s'étouffe dans le goudron,

cette matière grise dont le pays

n’a pas fait acquisition, on se relève,

on repart à fond, on vise le Panthéon,

j’en place une à ceux qui en ont,

qui revent concecration, la dalle la niaque,

je l’ai comme mes potes l’ont.

On veut toucher le ciel étoilé

sans baisser l’pantalon.

Trop peu bonnes fées et trop de Cendrillon.

Calo-Passi 2004 action.

Je prends mon dernier rêve.

Je me relève

Je prends mon dernier rêve.

Tous deux de la même dalle

Et tous deux déçus

Je prends mon dernier rêve.

Tous deux de la même dalle

Et tous deux déçus

Je prends mon dernier rêve.

On ne choisit ni son origine, ni sa couleur de peau

comme on rêve d’une vie de château

Quand on vit le ghetto

naître l'étau autour du cou comme Cosette pour Hugo

naître en treillis dans le conflit

et prier le très haut.

Fils du C.O.N.G.O cette haine

j’ai au M.I.C.R.O j’ai l’poids des mots.

sortir d’en bas,

rêver de déchirer ce tableau fait d’armes, de larmes,

fait de sang et de sanglots.

Face à la mer

On veut tous grandir

Calo-Passi trop jeunes pour mourir

Men kiest zijn oorsprong niet,

noch zijn huidskleur

zoals men droomt van een kasteelleven

Wanneer we in het getto leven

geboren worden met een bankschroef om de nek zoals Cosette voor Hugo

geboren rooster in conflict

en bid tot de allerhoogste.

Zoon van C.O.N.G.O

deze haat die ik heb bij M.I.C.R.O, ik heb het gewicht van woorden.

kom uit van beneden,

droom van het verscheuren van dit schilderij gemaakt van armen, tranen,

gemaakt van bloed en snikken.

Voor de zee

Ik had volwassen moeten worden

gezicht naar beneden

Ik had dood kunnen gaan

ik sta weer op

Ik neem mijn laatste droom.

Beide van dezelfde plaat.

En allebei teleurgesteld.

Ik neem mijn laatste droom

Het is de droogte op een land

waar we nooit stoppen met het zaaien van verdriet

in ogen die niet kunnen huilen

Ik heb veel verre dromen.

Ik kwam zo in opstand

Ik dronk veel onzin en ik werd er te dronken van.

In het leven zijn er klappen onderaan

en zijwaartse klappen, je hebt geen euro

of de klap in het gezicht,

er is de staat, de Rmists, de "je moet gewoon werken"

Als je down bent, moet je zweepslagen.

Als je down bent, moet je zweepslagen, gewoon niet loslaten.

Dat wist je niet,

de drang om de aardappelen in eigen zak te steken,

naar links naar rechts gericht zijn

naar de zee, ver van de galeien.

Dat wist je niet

de wens om eruit te komen aardappelen distribueren

recht naar links met een sinistere lucht

Voor de zee

Ik had volwassen moeten worden

gezicht naar beneden

Ik had dood kunnen gaan

ik sta weer op

Ik neem mijn laatste droom.

Beide van dezelfde plaat

En allebei teleurgesteld

Ik neem mijn laatste droom

Voor de zee

Jij bent het die weerstand biedt

gezicht naar beneden

Uw naam op de lijst

met heel je wezen

dagvaarden

Dit is het verhaal van deze veer

stikken in de teer,

deze grijze materie wiens land

niet verworven, we stijgen,

we gaan vol gas, we mikken op het Pantheon,

Ik plaats er een voor degenen die er een hebben,

die dromen van wijding, de slablaniaque,

Ik heb het zoals mijn vrienden het hebben.

We willen de sterrenhemel aanraken

zonder de broek te laten zakken.

Te weinig goede feeën en te veel Assepoesters.

Calo Passi 2004 actie.

Ik neem mijn laatste droom.

ik sta weer op

Ik neem mijn laatste droom.

Beide van dezelfde plaat

En allebei teleurgesteld

Ik neem mijn laatste droom.

Beide van dezelfde plaat

En allebei teleurgesteld

Ik neem mijn laatste droom.

Je kiest niet je afkomst of je huidskleur

zoals men droomt van een kasteelleven

Wanneer we in het getto leven

geboren worden met een bankschroef om de nek zoals Cosette voor Hugo

geboren rooster in conflict

en bid tot de allerhoogste.

Zoon van de C.O.N.G.O. deze haat

Ik heb bij M.I.C.R.O. Ik heb het gewicht van woorden.

kom uit van beneden,

droom van het verscheuren van dit schilderij gemaakt van armen, tranen,

gemaakt van bloed en snikken.

Voor de zee

We willen allemaal opgroeien

Calo-Passi te jong om te sterven