Juste un peu de silence - Calogero

Tout ce vacarme

Taché de larmes

Jusqu’au bout désarme

Tout n’est pas dit,

A peine décrit,

Tirés de l’oubli

Le temps de dire,

Le temps de taire,

Le temps de faire

Juste reconnaissance,

Le temps d’entendre

Juste un peu de silence.

Rien d’important

Que l’essentiel,

Une mesure absente.

Un rien laissé

A la portée

D’une vie impuissante

Le temps d'écrire

Le temps d’entendre

Le temps de faire

Juste reconnaissance

Le temps d’entendre

Juste un peu de silence.

le visage plongé à terre

Clore un instant ses paupières

Pour chercher ce qui nous éclaire

Pendant ce temps

Le temps s’enterre

Le temps de faire

Juste reconnaissance

Le temps d’entendre

Juste un peu de silence.

Al dat lawaai

Bevlekt met tranen

Tot het einde ontwapenen

Niet alles is gezegd,

nauwelijks beschreven,

Uit de vergetelheid gehaald

Tijd om te zeggen,

Tijd om te zwijgen,

tijd om te doen

Gewoon herkenning,

Tijd om te horen

Even een stilte.

Niets van belang

dat het belangrijkste,

Een ontbrekende maatstaf.

Niets meer over

Binnen bereik

Van een hulpeloos leven

tijd om te schrijven

Tijd om te horen

tijd om te doen

Gewoon erkenning

Tijd om te horen

Even een stilte.

gezicht naar beneden

Sluit even je oogleden

Om te zoeken wat ons verlicht

In de tussentijd

De tijd is begraven

tijd om te doen

Gewoon erkenning

Tijd om te horen

Even een stilte.