Je n'ai que nous à vivre - Calogero

Des poussières de bruit au fond de nos silences

Au milieu de la foule la peur de l’absence

Les dieux ont leurs dimanches, les amours leur manquent

Comme tu me manques

Des foyers sans feu où glisse ma brûlure

Au milieu des croyances se fond l’imposture

Les hommes prennent leur revanche, le doute leur ressemble

Il nous ressemble

Je n’ai que nous à vivre pour survivre

Plus je le sais, plus je me sens le droit

De revivre à contre destin l’envers des adieux

Je n’ai que nous à vivre, à revivre

Plus je le fais, plus je me sens le droit de te suivre

Plus je le sais et plus je te veux

Des sentiers, battus où se perd le chemin

Au milieu de nulle part c’est toi qui me vient

Je te prends la main comme on prend le large

On s’engage

Je n’ai que nous à vivre pour survivre

Plus je le sais, plus je me sens le droit de revivre

À contre destin l’envers des adieux

Plus je le sais et plus je te veux

Plus je le sais et plus je te veux

Lawaai stof diep in onze stiltes

Midden in de menigte de angst voor afwezigheid

De goden hebben hun zondagen, ze missen de liefde

Zoals je me mist

Vuurloze haarden waar mijn brandwond uitglijdt

Te midden van overtuigingen smelt bedrog

Mannen nemen wraak, twijfel lijkt op hen

Hij lijkt op ons

Ik heb alleen ons om te leven om te overleven

Hoe meer ik weet, hoe meer ik het gevoel heb dat ik recht heb

Om tegen het lot het omgekeerde van afscheid te herbeleven

Ik heb ons alleen om te leven, om te herbeleven

Hoe meer ik het doe, hoe meer ik het recht heb om je te volgen

Hoe meer ik weet, hoe meer ik je wil

Paden, geslagen waar het pad verloren is

In het midden van nergens ben jij het die naar me toe komt

Ik pak je hand terwijl we vertrekken

We zijn toegewijd

Ik heb alleen ons om te leven om te overleven

Hoe meer ik weet, hoe meer ik het recht heb om weer te leven

Tegen het lot het omgekeerde van afscheid

Hoe meer ik weet, hoe meer ik je wil

Hoe meer ik weet, hoe meer ik je wil