Cristal - Calogero

J’ai pensé sept ans de malheur

Le jour où mon pauvre cœur s’est brisé

C'était un miroir à sa splendeur

Mais elle s’est lassée de s’y contempler

C'était une coupe remplie à toute heure

De vin, de baisers, d’amour éperdu

Quand elle l’a jeté mon pauvre cœur

N’a pas résisté car c'était du

Cristal

Ce cœur qui fait mal

Du cristal

Aux mille éclats

Comme du cristal

Au sol s'étale

Du cristal

Ces cœurs qui font mal

J’ai pensé sept ans de malheur

Le jour où mon pauvre cœur s’est brisé

Mais par d’artisan, pas de souffleur

De verre pour refaire ce cœur explosé

C’est si fragile nos petits moteurs

Dès que vient l’orage, dès que vient le vent

Comme ils sont perdus, comme ils ont peur

Fais bien attention car ils sont en

Cristal

Ces cœurs qui font mal

Du cristal

Aux mille éclats

Comme du cristal

Ik dacht zeven jaar pech

De dag dat mijn arme hart brak

Het was een spiegel van zijn pracht

Maar ze werd het zat om daar over zichzelf na te denken

Het was op alle uren een kopje vol

Van wijn, van kussen, van wanhopige liefde

Toen ze het mijn arme hart gooide

Heb me niet verzet omdat het zo was

Kristal

Dit hart dat pijn doet

Kristal

Naar duizend scherven

zoals kristal

Op de grond verspreidt zich

Kristal

Deze harten die pijn doen

Ik dacht zeven jaar pech

De dag dat mijn arme hart brak

Maar door vakman, geen blower

Glas om dit gebroken hart opnieuw te maken

Het is zo kwetsbaar onze kleine motoren

Zodra de storm komt, zodra de wind komt

Hoe verloren ze zijn, hoe bang ze zijn

Wees voorzichtig, want dat zijn ze

Kristal

Deze harten die pijn doen

Kristal

Naar duizend scherven

zoals kristal