Prémonition - Cœur De Pirate

Je comptais tes pas

Dans la danse qui sépare l’espace de tes choix

Je n'étais pas seule

Les fleurs, tu les comptes sur le bout de tes doigts

Qui défient noirceur et supplice

Mais moi, je suis attirée par le vice

On s’assemble et ensemble

Mais peux-tu m’attendre?

Et quand le jour se lève, je reviens vers toi

Ce que je reconnais, ce n’est que vide en moi

D’abus, je vis d’erreurs, tes mots comme une loi

Comme une prémonition, on ne changera pas

On ne changera pas

Nos cris font tomber

Les murs d’une vie qu’on se plaît à pousser

Les limites des corps

Ceux qui partagent nos ébats, nos pensées

On s'éprend de douleurs

Mais on est attirés par notre malheur

On détruit ensemble

Mais peux-tu m’attendre?

Et quand le jour se lève, je reviens vers toi

Ce que je reconnais, ce n’est que vide en moi

D’abus, je vis d’erreurs, tes mots comme une loi

Comme une prémonition, on ne changera pas

On ne changera pas

On ne changera pas

On ne changera pas

Et quand le jour se lève, je reviens vers toi

Ce que je reconnais, ce n’est que vide en moi

D’abus, je vis d’erreurs, tes mots comme une loi

Comme une prémonition, on ne changera pas

On ne changera pas

D’abus, je vis d’erreurs, tes mots comme une loi

Comme une prémonition, on ne changera pas

On ne changera pas

Comme une prémonition, on ne changera pas

On ne changera pas

Comme une prémonition, on ne changera pas

Ik was je stappen aan het tellen

In de dans die de ruimte van je keuzes scheidt

Ik was niet alleen

De bloemen die je telt op je vingertoppen

Die duisternis en kwelling trotseren?

Maar ik, ik voel me aangetrokken tot ondeugd

Wij monteren en samen

Maar kun je op me wachten?

En als de dag aanbreekt, kom ik bij je terug

Wat ik herken is alleen de leegte van binnen

Van misbruik leef ik van fouten, jouw woorden als de wet

Als een voorgevoel, zullen we niet veranderen

We zullen niet veranderen

Onze kreten brengen naar beneden

De muren van een leven dat we graag verleggen

De grenzen van lichamen

Degenen die onze capriolen, onze gedachten delen

We worden verliefd op pijn

Maar we worden aangetrokken door ons ongeluk

We vernietigen samen

Maar kun je op me wachten?

En als de dag aanbreekt, kom ik bij je terug

Wat ik herken is alleen de leegte van binnen

Van misbruik leef ik van fouten, jouw woorden als de wet

Als een voorgevoel, zullen we niet veranderen

We zullen niet veranderen

We zullen niet veranderen

We zullen niet veranderen

En als de dag aanbreekt, kom ik bij je terug

Wat ik herken is alleen de leegte van binnen

Van misbruik leef ik van fouten, jouw woorden als de wet

Als een voorgevoel, zullen we niet veranderen

We zullen niet veranderen

Van misbruik leef ik van fouten, jouw woorden als de wet

Als een voorgevoel, zullen we niet veranderen

We zullen niet veranderen

Als een voorgevoel, zullen we niet veranderen

We zullen niet veranderen

Als een voorgevoel, zullen we niet veranderen