De honte et de pardon - Cœur De Pirate

Tu es venu en vie, sans une pause en moi, c’est vrai

Les jours immobiles comptent les heures de nos plus lourds secrets

Et quand surviennent leurs cris, dans l’air du temps, l’enfer sourit

Car tu as usé de mes peurs pour taire ses pleurs

Et si ce qu’on raconte est vrai, je compterai mes regrets alors que tu défiles

Mon corps de tes mensonges

Tes lèvres quittent les miennes, te rappelles-tu les siennes

Celles qui n’ont jamais pu énoncer ton nom

De honte et de pardon

Je pense aux marques que tu laissais

Aux bleus de nos étreintes

Pourrais-je retrouver les mêmes sur son corps éteint

Et quand surviennent leurs cris, dans l’air du temps l’enfer sourit

Et tu as usé de mes peurs, pour taire ses pleurs

Et si ce qu’on raconte est vrai, je compterai mes regrets alors que tu défiles

Mon corps de tes mensonges

Tes lèvres quittent les miennes, te rappelles-tu les siennes

Celles qui n’ont jamais pu énoncer ton nom

De honte et de pardon

Je kwam tot leven, zonder een pauze in mij, het is waar

De stille dagen tellen de uren van onze zwaarste geheimen

En wanneer hun kreten komen, in de lucht, lacht de hel

Omdat je mijn angsten gebruikte om haar kreten het zwijgen op te leggen

En als wat ze zeggen waar is, zal ik mijn spijt tellen als je paradeert

Mijn lichaam van jouw leugens

Je lippen verlaten de mijne, herinner je je die van haar?

Degenen die je naam nooit zouden kunnen zeggen

Van schaamte en vergeving

Ik denk aan de sporen die je achterliet

Naar de blues van onze omhelzingen

Zou ik hetzelfde kunnen vinden op zijn uitgestorven lichaam?

En als hun kreten komen, lacht de hel in de tijdgeest

En je gebruikte mijn angsten om haar kreten tot zwijgen te brengen

En als wat ze zeggen waar is, zal ik mijn spijt tellen als je paradeert

Mijn lichaam van jouw leugens

Je lippen verlaten de mijne, herinner je je die van haar?

Degenen die je naam nooit zouden kunnen zeggen

Van schaamte en vergeving