Le Pacifique - Cœur De Pirate

J’ai touché le sable colombin vieilli de larmes et d’air salin

J’ai porté le chandail d’automne que tu m’as laissé au moins d’octobre

Qu’aurais-je pu faire pour te garder, au moins un matin m'éveiller

Sur les baies de ton Pacifique

Le vent se lève, tirant les rênes

D’un amour qui ne respirait

De nuits qui ne chantaient plus tes chansons

Qui de loin de nous ont eu raison

Mais moi je t’attendrai là-bas

Sur les rives, morte de froid

Dans l’espoir qu j’ai partagé avec moi seule pour constatr

Que tu ne m’atteins pas et c’est comme tous ces pas

Que le sable pourra effacer du Pacifique tant aimé

Embrasse les filles, embrasse l’Ouest, loin de mes cris, de ma détresse

Tu m’oubliais à chaque seconde passée dans les bras d’une colombe

J’ai tant hurlé pour attraper un instant de sincérité

Sur les baies de ton Pacifique

Ik raakte het opgerolde zand aan, verouderd met tranen en zoute lucht

Ik droeg de herfsttrui die je me in ieder geval in oktober hebt nagelaten

Wat had ik kunnen doen om je tenminste één ochtend wakker te houden?

Aan de baaien van uw Stille Oceaan

De wind steekt op, trekt aan de teugels

Van een liefde die niet ademde

Van nachten die je liedjes niet meer zongen

Wie ver van ons had gelijk

Maar ik zal daar op je wachten

Aan de oevers, doodgevroren

In de hoop dat ik alleen met mezelf deelde om te vinden

Dat je me niet bereikt en het is net als al die stappen

Dat het zand uit de geliefde Stille Oceaan mag verdwijnen

Kus de meisjes, kus het Westen, ver van mijn geschreeuw, van mijn nood

Je vergat me elke seconde doorgebracht in de armen van een duif

Ik schreeuwde zo veel om een ​​moment van oprechtheid te vangen

Aan de baaien van uw Stille Oceaan