Que tu m'aimes - Bruno Pelletier

Pour que nos mains tremblent ensemble

Que nos bras s’enlacent nos hanches

Que tes doigts laissent ma confiance

Plus d’une fentre mes nuits blanches

Pour que nos jambes se croisent et s’inventent

Que ma tte repose sur ton ventre

Que nos yeux brillent dans la distance

Que ton regard jamais me hante

J’ai pas besoin de ces les

O les fontaines s’illuminent

J’ai pas besoin d’un toit au sommet d’une colline

J’ai pas besoin de cet or qui brille sur le corps

Seulement besoin de t’entendre dire encore

Que tu m’aimes

Que mon me se berce et s’apaise

Et qu’elle renaisse de toutes nos fivres

Que ma peau s’enflamme ta braise

Que je m’y brle sans jamais m’y perdre

Que nos vies soient un jour de chance

Qu’un lundi soit un long dimanche

Que nos corps se volent leur jeunesse

Et que la mort soit notre seule faiblesse

J’ai pas besoin de ces les

O les fontaines s’illuminent

J’ai pas besoin d’un toit au sommet d’une colline

J’ai pas besoin de cet or qui brille sur le corps

Seulement besoin de t’entendre dire encore

Que tu m’aimes

Que nos voix s’lvent et s’avancent

Au del des murs du silence

Que vrit soit transparence

Pour t’entendre dire encore…

Que tu m’aimes

Que tu m’aimes

Que tu m’aimes

Voor onze handen om samen te schudden

Laat onze armen onze heupen verstrengelen

Laat je vingers mijn vertrouwen verlaten

Meer dan één raam mijn slapeloze nachten

Om onze benen te kruisen en uit te vinden

Laat mijn hoofd op je buik rusten

Laat onze ogen schijnen in de verte

Moge je blik me ooit achtervolgen

Ik heb deze niet nodig

Waar de fonteinen oplichten

Ik heb geen dak op een heuvel nodig

Ik heb dat goud niet nodig dat op het lichaam schijnt

Moet je gewoon nog een keer horen zeggen

Dat je van me houdt

Laat mijn ziel rocken en kalmeren

En laat haar herboren worden van al onze koortsen

Moge mijn huid je sintels doen ontbranden

Dat ik mezelf daar verbrand zonder ooit te verdwalen

Moge ons leven een geluksdag zijn

Laat een maandag een lange zondag zijn

Laat onze lichamen hun jeugd stelen

En laat de dood onze enige zwakte zijn

Ik heb deze niet nodig

Waar de fonteinen oplichten

Ik heb geen dak op een heuvel nodig

Ik heb dat goud niet nodig dat op het lichaam schijnt

Moet je gewoon nog een keer horen zeggen

Dat je van me houdt

Laat onze stemmen rijzen en vooruitgaan

Voorbij de muren van stilte

Laat er transparantie zijn

Om je nog eens te horen zeggen...

Dat je van me houdt

Dat je van me houdt

Dat je van me houdt