Où est donc l'amour - Bruno Pelletier

Toujours en cavale

Dans ma tête je déballe

Mes vieux sentiments

Ceux qui me plongent dans le noir

Je te cherche pourtant

Est-ce que tu m’entends

Mais qu’est-ce qui ne va plus

J’ai le moral qui bascule

Je t’en prie, guéris ma blessure

Tu sais je suis comme tout l’monde

Et sans peine je renonce

Aux couleurs de ce mal de vivre

Je suis comme tout l’monde

Et mes larmes se confondent

Au ciel qui fait rage chaque jour

Mais où est donc l’amour

Un tourbillon

De délire et passion

J’ai fait porte close

A ces appels au secours

Qui font un écho

Que tu n’entends pas

Est-ce que je t’ai perdu

Ou est-ce toi qui abandonnes

Je t’en prie que ta voix résonne

Tu sais je suis comme tout l’monde

Et sans peine je renonce

Aux couleurs de ce mal de vivre

Je suis comme tout l’monde

Et mes larmes se confondent

Au ciel qui fait rage chaque jour

Donne-moi la force pour lutter

Et le souffle pour crier

Donne-moi enfin le pouvoir d’aimer

Au milieu de l’indifférence

De ceux qui rient sans l’espoir de ta présence

Je suis comme tout l’monde

Et sans peine je renonce

Aux couleurs de ce mal de vivre

Je suis comme tout l’monde

Et mes larmes se confondent

Au ciel qui fait rage chaque jour

Mais où est donc l’amour

Nog steeds op de vlucht

In mijn hoofd pak ik uit

Mijn oude gevoelens

Degenen die me in het donker zetten

ik ben toch op zoek naar jou

Hoor je me

Maar wat is er mis?

Mijn moreel schommelt

Genees alstublieft mijn wond

Je weet dat ik ben zoals iedereen

En gemakkelijk geef ik het op

In de kleuren van dit kwaad van het leven

Ik ben zoals iedereen

En mijn tranen smelten samen

Naar de hemel die elke dag woedt

Maar waar is de liefde?

een wervelwind

Van delirium en passie

ik heb de deur dicht gedaan

Aan die kreten om hulp

welke echo?

dat je niet hoort

Ben ik je kwijt

Of geef je op

Laat alsjeblieft je stem weerklinken

Je weet dat ik ben zoals iedereen

En gemakkelijk geef ik het op

In de kleuren van dit kwaad van het leven

Ik ben zoals iedereen

En mijn tranen smelten samen

Naar de hemel die elke dag woedt

Geef me de kracht om te vechten

En de adem om te schreeuwen

Geef me eindelijk de kracht om lief te hebben

Temidden van onverschilligheid

Van degenen die lachen zonder de hoop op jouw aanwezigheid

Ik ben zoals iedereen

En gemakkelijk geef ik het op

In de kleuren van dit kwaad van het leven

Ik ben zoals iedereen

En mijn tranen smelten samen

Naar de hemel die elke dag woedt

Maar waar is de liefde?