On oublie - Bruno Pelletier

Seul

Au bout du fil

Ta voix qui se défile

Comme toi, la terre est si loin

Elle se retire

Pour ne plus jamais revenir

Seule

tu juges et condamnes

Seul je te rends les armes

Je savais pleurer un amour

Pas un ami

Qui ne veut plus jamais revenir

On oublie les mots que l’on sème

On oublie les rêves et les rires

On oublie les gens que l’on aime

On oublie…

Seul

Au-dessus du vide

Le cœur en déséquilibre

Dans mon corps l’envie de fuir

De ne plus jamais revenir

On oublie les mots que l’on sème

On oublie les rêves et les rires

On oublie les gens que l’on aime

On oublie

On avait trouvé une île

Ou le silence était possible

Pour entendre ce qu’on ne dit pas

Parce que c'était toi

Parce que c'était moi

Parce que c'était nous

Seul

Au bout du fil

Ma voix qui se déchire

Alleen

Op de lijn

Je racestem

Net als jij is de aarde zo ver weg

Ze trekt zich terug

Om nooit meer terug te komen

Enkel en alleen

jij oordeelt en veroordeelt

Alleen geef ik je je armen terug

Ik wist hoe ik een liefde moest huilen

geen vriend

Wie wil er nooit meer terug

We vergeten de woorden die we zaaien

We vergeten de dromen en het gelach

We vergeten de mensen van wie we houden

Wij vergeten…

Alleen

Boven de leegte

hart uit balans

In mijn lichaam de drang om weg te rennen

Om nooit meer terug te komen

We vergeten de woorden die we zaaien

We vergeten de dromen en het gelach

We vergeten de mensen van wie we houden

Wij vergeten

We hadden een eiland gevonden

Waar stilte mogelijk was

Om te horen wat we niet zeggen

Omdat jij het was

Omdat ik het was

Omdat wij het waren

Alleen

Op de lijn

Mijn tranende stem