La Manic - Bruno Pelletier

Si tu savais comme on s’ennuie

À la Manic

Tu m'écrirais bien plus souvent

À la Manicouagan

Parfois je pense à toi si fort

Je recrée ton âme et ton corps

Je te regarde et m'émerveille

Je me prolonge en toi

Comme le fleuve dans la mer

Et la fleur dans l’abeille

Que deviennent quand j’suis pas là

Mon bel amour

Ton front doux comme fine soie

Et tes yeux de velours?

Te tournes-tu vers la côte nord

Pour voir un peu, pour voir encore

Ma main qui te fait signe d’attendre?

Soir et matin je tends les bras

Je te rejoins où que tu sois

Et je te garde

Dis-moi c' qui s' passe à Trois-Rivières

Et à Québec

Là où la vie a tant à faire

Et tout c' qu’on fait avec

Dis-moi c' qui s' passe à Montréal

Dans les rues sales et transversales

Où tu es toujours la plus belle

Car la laideur ne t’atteint pas

Toi que j’aimerai jusqu’au trépas

Mon éternelle

Nous autres on fait les fanfarons

À coeur de jour

Mais on est tous de bons larrons

Cloués à leurs amours

Y en a qui jouent de la guitare

D’autres qui jouent d' l’accordéon

Pour passer l' temps quand y est trop long

Mais moi, je joue de mes amours

Et je danse en disant ton nom

Tellement je t’aime

Si tu savais comme on s’ennuie

À la Manic

Tu m'écrirais bien plus souvent

À la Manicouagan

Si t’as pas grand’chose à me dire

Écris cent fois les mots «Je t’aime»:

Ça fera le plus beau des poèmes

Je le lirai cent fois…

Cent fois cent fois c’est pas beaucoup

Pour ceux qui s’aiment

Si tu savais comme on s’ennuie

À la Manic

Tu m'écrirais bien plus souvent

À la Manicouagan

Als je eens wist hoe saai het is

bij de manische

Je zou me veel vaker schrijven

Manicouagan-stijl

Soms denk ik zo veel aan je

Ik herschep je ziel en je lichaam

Ik kijk naar je en verwonder me

Ik breid me uit in jou

Zoals de rivier naar de zee

En de bloem in de bij

Wat gebeurt er als ik er niet ben?

Mijn mooie liefde

Je voorhoofd zacht als fijne zijde

En je fluwelen ogen?

Draai je naar de noordkust?

Een beetje zien, nog eens zien

Mijn hand die je wenkt om te wachten?

Avond en ochtend strek ik mijn armen uit

Ik zal je ontmoeten waar je ook bent

En ik hou je

Vertel me wat er aan de hand is in Trois-Rivières

En in Quebec

Waar het leven zoveel te doen heeft

En alles wat we ermee doen

Vertel me wat er aan de hand is in Montreal

In de vuile zijstraten

waar je altijd de mooiste bent

Omdat lelijkheid je niet raakt

Jij van wie ik zal houden tot de dood

mijn eeuwige

De rest van ons is aan het opscheppen

Hart van de dag

Maar we zijn allemaal goede dieven

Genageld aan hun liefdes

Sommigen spelen gitaar

Anderen die accordeon spelen

Om de tijd te doden als het te lang is

Maar ik, ik speel met mijn liefdes

En ik dans terwijl ik je naam zeg

Ik houd zo veel van je

Als je eens wist hoe saai het is

bij de manische

Je zou me veel vaker schrijven

Manicouagan-stijl

Als je me niet veel te vertellen hebt

Schrijf de woorden "Ik hou van jou" honderd keer op:

Het zal de mooiste gedichten maken

Ik zal het honderd keer lezen...

Honderd keer honderd keer is niet veel

Voor degenen die van elkaar houden

Als je eens wist hoe saai het is

bij de manische

Je zou me veel vaker schrijven

Manicouagan-stijl