J'en Veux - Bruno Pelletier

L’amour est un rêve du corps

De ton âme qui devient ciel

De mon âme qui devient pore

De ma terre qui devient miel

Ce besoin d’avoir un amant

Cette faim d'être bien à deux

Et de se faire des enfants

Ce goût de l’eau mêlé au feu

J’en veux

Encore

L’amour souffle comme le vent

Qui tarabuste les oiseaux

C’est un barbare qui souvent

Laisse nos rêves en lambeau

Puis soudain où-est il passé

La mer est calme, et le ciel est clair

Quelques éclairs dans nos pensées

Et pourtant de ce libertaire

J’en veux

Encore

J’aime l’amour, j’aime l’envie

J’aime tous les jours de ma vie

Jusqu'à l’instant de l’adieu

J’en veux

L’amour me fait des ennemis

Chez ceux qui ne savent pas aimer

Ou bien qui n’aiment qu'à demi

Par égoïsme ou par fierté

Moi j’ai besoin d'être serré

Dans le tempo humain de ta peau

Et de tes mots enamourés

Grésillant comme des mégots

J’en veux

Encore

Liefde is een droom van het lichaam

Van je ziel die hemel wordt

Van mijn ziel die porie wordt

Van mijn land dat honing wordt

Dit moet een minnaar hebben

Deze honger om samen goed te zijn

En om kinderen te krijgen

Die smaak van water vermengd met vuur

ik wil wat

nog

Liefde waait als de wind

Wie plaagt de vogels?

Hij is een barbaar die vaak...

Laat onze dromen aan flarden

Waar ging hij dan plotseling heen?

De zee is kalm en de lucht is helder

Enkele flitsen in onze gedachten

En toch van deze libertariër

ik wil wat

nog

Ik hou van liefde, ik hou van afgunst

Ik hou van elke dag van mijn leven

Tot het moment van afscheid

ik wil wat

Liefde maakt me vijanden

Onder degenen die niet weten hoe lief te hebben

Of die maar half liefheeft

Uit egoïsme of uit trots

Ik moet strak zijn

In het menselijke tempo van je huid

En je liefdevolle woorden

Sissend als sigarettenpeuken

ik wil wat

nog