Unsterblich verliebt - Bodo Wartke

Wir sind allein.

Und nur die Nacht ist Zeuge.

Voller Leidenschaft sind wir im Kuß vereint.

Heimlich scheint der Vollmond durch die Zweige,

als ob er nur für uns — so scheint es — scheint.

Es fällt dein Haar zurück, als ich dein Ohr liebkose.

Darunter pocht die Halsschlagader heiß.

Da beginnt bei mir die Metamorphose.

Und ich packe deinen Nacken, und ich beiße zu.

Ich stoß' dir meine Zähne

bis zum Anschlag in die Vene

und verdrehe meine Augen,

und ich fange an zu saugen.

Nicht nur ein Schrei vor Schrecken

bleibt dir tief im Halse stecken,

sondern auch — und das noch tiefer!

die vier Ecken meiner Kiefer.

Du bist zwar recht robust,

doch regt sich schon kein Klopfen mehr

in deiner Brust, ich saug' dich just

bis auf den letzten Tropfen leer.

Ich kann nichts dafür.

Ich bin ein Vampir.

Jede Nacht erwacht in mir ein wildes Tier

und diese schier

unstillbare Gier

nach deinem Blut.

Es tut mir leid!

Ich bin ein Vampir.

Was hab' ich getan?!

Wie konnte das geschehen?!

Du, meine Liebste, liegst nun vor mir ausgestreckt.

Doch zu meiner Schande muß ich mir eingestehen:

So gut hat mir noch keine geschmeckt.

Ich bin verdammt die, die ich liebe, zu verlieren.

Denn selbst wenn sie nach meinem Biß bestenfalls

selber zu Vampiren mutieren,

werfen sie sich gleich andren Männern an den Hals.

Das passiert mir jedes mal,

stets dasselbe Ritual:

Es kommt nur zum ersten Kuß,

und danach ist sofort Schluß.

Er läßt sich nicht beheben,

mein verhexter Beißreflex!

Drum ist der Preis für ewiges Leben

ein Leben ohne Sex.

Ich kann nichts dafür.

Ich bin ein Vampir

und das bereits seit weit über vierhundert Jahren,

die ich hier

schon vor mich hin vegetier'

zur Unsterblichkeit verflucht als Vampir.

Doch was kann mir schon Unsterblichkeit bedeuten,

wenn ich doch nur totunglücklich bin?

Also gehe ich zum Psychotherapeuten:

«Herr Doktor, ich weiß nicht mehr, wohin.

Ich verabscheue, wie ich mich ernähre.

Doch es zu leugnen wäre Selbstbetrug.

Denn während ich fremde Hälse leere,

krieg' ich meinen Hals nie voll genug.

Es gibt für mich nichts Gutes,

außer den Geschmack des Blutes -»

Da unterbricht er mich und fragt nett,

welche Blutgruppe ich hätt'.

«Äh, naja, mal so, mal so, ich meine,

kommt darauf an…

Es gibt keine,

die ich Ihnen nicht besorgen kann.»

Denn Sie müssen wissen: Ich bin ein Vampir.

Ich war zwar nie in Transsylvanien,

ich war lediglich im Urlaub mal in Spanien.

Doch die Dunkelheit trägt ihre Schatten weit,

denn gebürtig komm' ich eigentlich aus Wattenscheit.

Ich hatte tierisch vor Vampiren Schiß,

bis mich schließlich einer der ihren biß.

Da hab' ich Blut geleckt und im Nu entdeckt,

wie gut das schmeckt.

Seitdem hab' ich weit über 1000 Frauen geliebt,

von denen leider keine bei mir blieb,

weil ich sie immer beiße… Sch-!

So kann das nicht mehr weitergehen!

Helfen Sie mir!

Ich bin ein Vampir.

Der rote Saft verschafft mir Kraft, er ist mein Lebenselixier.

Ich komm' nicht davon los!

Was mach' ich bloß,

damit das aufhört?

Nun, was kann ich tun?

Des Doktors detailierte Diagnose

treibt mir die Starre des Erstaunens ins Gesicht:

«Schizophrenie mit schwer neurotischer Psychose?!

Moment mal, sie glauben doch wohl nicht

etwa, das wäre alles meiner Phantasie entsprungen?

Sie seh’n doch diese Zähne?

Die sind nicht angeklebt!»

Ihn zu überzeugen ist mir schließlich doch gelungen.

Leider hat er das nicht überlebt.

Nun hilft mir niemand mehr,

denn wer sollte, wenn nicht er?

Ach, ich wünschte ich wär tot,

wenn ich doch nur nicht unsterblich wär'!

Doch ich weiß, auf welche Art ich

meinem Dasein hier entkomme:

Ich geh' in den Park, und dort wart' ich

auf den Aufgang der Sonne…

We zijn alleen.

En alleen de nacht is een getuige.

Vol passie zijn we verenigd in een kus.

Stiekem schijnt de volle maan door de takken,

alsof hij alleen - zo lijkt het - voor ons schijnt.

Je haar valt naar achteren terwijl ik je oor streel.

Daaronder is de halsslagader kloppend heet.

Dan begint voor mij de metamorfose.

En ik pak je nek en ik bijt.

Ik zal mijn tanden in je breken

tot aan de aanslag in de ader

en rol met mijn ogen

en ik begin te zuigen.

Niet alleen een schreeuw van terreur

zit diep in je keel,

maar ook - en zelfs dieper!

de vier hoeken van mijn kaken.

Je bent behoorlijk robuust,

maar er wordt niet meer geklopt

in je borst, ik zuig je gewoon

leeg tot de laatste druppel.

Ik kan het niet helpen.

Ik ben een vampier.

Elke nacht ontwaakt er een wild dier in mij

en deze puur

onverzadigbare hebzucht

na je bloed

Mijn excuses!

Ik ben een vampier.

Wat heb ik gedaan?!

Hoe kon dit gebeuren?!

Jij, mijn liefste, ligt nu uitgestrekt voor me.

Maar tot mijn schande moet ik toegeven:

Ik heb nog nooit zoiets lekkers geproefd.

Ik ben gedoemd om degenen die ik liefheb te verliezen.

Want zelfs als ze op zijn best uit zijn op mijn hap

muteren in vampiers zelf,

gooi ze naar elkaar als andere mannen.

Het overkomt me elke keer

altijd hetzelfde ritueel:

Het komt alleen tot de eerste kus,

en dan is het meteen voorbij.

Hij is niet te repareren

mijn betoverde bijtreflex!

Drum is de prijs van het eeuwige leven

een leven zonder seks.

Ik kan het niet helpen.

ik ben een vampier

en al meer dan vierhonderd jaar,

ik hier

voor mij vegeteren

vervloekt tot onsterfelijkheid als een vampier.

Maar wat kan onsterfelijkheid voor mij betekenen?

Wat als ik me gewoon ellendig voel?

Dus ik ga naar de psychotherapeut:

'Herr Doktor, ik weet niet waar ik heen moet.

Ik haat hoe ik eet.

Maar het ontkennen zou zelfbedrog zijn.

Want terwijl ik de kelen van vreemden leeghaal

Ik krijg nooit genoeg van mijn keel.

Er is niets goeds voor mij

behalve de smaak van bloed -»

Dan onderbreekt hij me en vraagt ​​vriendelijk:

welke bloedgroep ik zou hebben.

«Eh, nou, zo, zo, ik bedoel,

hangt af van…

Er is geen,

Ik kan je niet krijgen."

Omdat je moet weten: ik ben een vampier.

Hoewel ik nog nooit in Transsylvanië ben geweest,

Ik was net op vakantie in Spanje.

Maar de duisternis draagt ​​zijn schaduwen ver,

want ik kom eigenlijk uit Wattenscheit van geboorte.

Ik was zo bang voor vampiers

totdat een van hen me uiteindelijk beet.

Ik proefde bloed en ontdekte meteen

hoe goed het smaakt.

Sindsdien heb ik meer dan 1000 vrouwen liefgehad

helaas is geen van hen bij mij gebleven

omdat ik ze altijd bijt... Sh-!

Zo kan het niet verder!

Help mij!

Ik ben een vampier.

Het rode sap geeft me kracht, het is mijn levenselixer.

Ik kan er niet vanaf komen!

Wat ben ik aan het doen

om dit te laten stoppen?

Tja, wat kan ik doen?

Gedetailleerde diagnose van de dokter

de starheid van verbazing drijft me in het gezicht:

«Schizofrenie met ernstige neurotische psychose?!

Wacht even, je denkt waarschijnlijk van niet

misschien was dat allemaal mijn verbeelding?

Zie je deze tanden niet?

Ze zijn niet vastgelijmd!"

Ik heb hem eindelijk kunnen overtuigen.

Helaas heeft hij het niet overleefd.

Nu helpt niemand me meer

voor wie zou, zo niet hij?

Oh ik wou dat ik dood was

Was ik maar niet onsterfelijk!

Maar ik weet op welke manier

ontsnap aan mijn wezen hier:

Ik ga naar het park en ik wacht daar

voor het opkomen van de zon...