Saudade - Bernard Lavilliers

C’est bien planqué au fond de l'âme

C’est un frisson au goût amer

Ce n’est pas les violons du drame

Ca met du gris dans tes yeux verts

Ce n’est pas la mélancolie — mais encore

Ce n’est pas le blues infini — mais encore

C’est pas non plus la mélodie — de la mort

Des accords et encore

C’est une femme entr’aperçue dans un port

Une Une mélodie dont on a plus les accords

C’est un poème très ancien sur l’amour, sur la vie

Et la mort

Si la Saudade est dans les nuages — le parfum subtil

De la nostalgie

Elle a le visage de lointains voyages — c’est un grand voilier

Qu’on a jamais pris — qu’on a jamais pris

Ca vient de loin et en douceur

Cette douleur qui sent la marge

C’est comme un souffle sur ton coeur

Ca porte un joli nom Saudade

Si tu ne la vois pas venir — elle te voit

Si tu essayes de la fuir — oublies ça

Et même si tu veux en finir — Elle veut pas

Elle se serre contre toi

C’est la maîtrise des musiciens — des poètes

C’est la frangine des vauriens — de la fête

Elle est planquée dans les plus belles mélodies

Quand elle pleure, elle sourit

Si la Saudade est dans les nuages — le parfum subtil

De la nostalgie

Elle a le visage de lointains voyages — c’est un grand voilier

Qu’on a jamais pris — qu’on a jamais pris

Het is goed verborgen diep in de ziel

Het is een bitter smakende sensatie

Het zijn niet de violen van het drama

Het brengt grijs in je groene ogen

Het is niet melancholisch - maar toch

Het is niet de oneindige blues - maar toch

Het is ook niet de melodie - van de dood

Akkoorden en meer

Het is een vrouw die een glimp opvangt in een haven

Een melodie waarvan de akkoorden weg zijn

Het is een heel oud gedicht over liefde, over het leven

en de doden

Als de Saudade in de wolken is — de subtiele geur

Nostalgie

Ze heeft het gezicht van verre reizen - ze is een groot schip

Dat we nooit hebben genomen - dat we nooit hebben genomen

Het komt van ver en vlotjes

Deze pijn die de marge voelt

Het is als een adem in je hart

Het heeft een mooie naam Saudade

Als je haar niet ziet aankomen, ziet ze jou wel

Als je probeert weg te rennen van haar - vergeet het maar

En zelfs als je er een einde aan wilt maken, doet ze dat niet

Ze knuffelt je

Het is de beheersing van muzikanten - van dichters

Het is de zus van de boefjes - van de partij

Ze zit verstopt in de mooiste melodieën

Als ze huilt, lacht ze

Als de Saudade in de wolken is — de subtiele geur

Nostalgie

Ze heeft het gezicht van verre reizen - ze is een groot schip

Dat we nooit hebben genomen - dat we nooit hebben genomen