Petit - Bernard Lavilliers

Un enfant, avec un fusil trop grand

Un enfant, marche lentement, à pas hésitants

Au milieu du sang et du silence, et du silence

Un enfant, mais apparemment c’est plus un enfant

Depuis très longtemps, trop longtemps, trop longtemps

Bientôt dix ans, il y a des pays tranquilles

Et des jardins dans les villes, et de l’argent

Petit, tu sais pas jouer aux billes

Tu revends les balles en cuivre, pour le moment

Tu vis au milieu des éclairs de feux

Béton déchirés par les barbelés

Et de temps en temps du cristal de sang

Quand vas-tu mourir?

Un enfant, avec un fusil trop grand

Un enfant, mais apparemment c’est plus un enfant

Peut tuer comme un grand, à la guerre évidemment

Bientôt dix ans, il y a des pays tranquilles

Et des jardins dans les villes, et de l’argent

Petit, tu sais pas jouer aux billes

Tu revends les balles en cuivre, pour le moment

Tu vis au milieu des éclairs de feux

Béton déchirés par les barbelés

Et de temps en temps du cristal de sang

Quand vas-tu mourir?

Un enfant, un enfant trop vieux, un enfant trop dur

Un enfant bien évidemment peut tuer comme un grand

Et comme c’est la guerre, fait sa ronde, fait sa ronde

Et dans dix ans, si jamais y a plus l’enfer

Si jamais y a plus le fer, le feu, le sang

Petit, tu raccrocheras ton fusil

Comme un cauchemar qu’on oublie, apparemment

Petit, tu joueras peut-être au voleur

Et les gendarmes auront peur de l’insolence

Petit, tu feras danser les filles

Pour voir dans leurs yeux qui brillent des valses lentes

Mais au fond des yeux, des éclairs de feux

Béton déchiré par les barbelés

Et de temps en temps du cristal de sang

Que vas-tu devenir?

Een kind, met een pistool dat te groot is

Een kind, loopt langzaam, met aarzelende stappen

Te midden van bloed en stilte en stilte

Een kind, maar blijkbaar is het geen kind meer

Heel lang, te lang, te lang

Straks zijn er over tien jaar stille landen

En tuinen in de steden, en geld

Jongen, je weet niet hoe je moet knikkeren

Je verkoopt de koperen kogels, voor nu

Je leeft tussen de flitsen van vuur

Beton verscheurd door prikkeldraad

En af en toe bloedkristal

Wanneer ga je dood?

Een kind, met een pistool dat te groot is

Een kind, maar blijkbaar is het geen kind meer

Kan doden als een volwassen man, in oorlog natuurlijk

Straks zijn er over tien jaar stille landen

En tuinen in de steden, en geld

Jongen, je weet niet hoe je moet knikkeren

Je verkoopt de koperen kogels, voor nu

Je leeft tussen de flitsen van vuur

Beton verscheurd door prikkeldraad

En af en toe bloedkristal

Wanneer ga je dood?

Een kind, een kind te oud, een kind te hard

Een kind kan natuurlijk moorden als een volwassene

En aangezien het oorlog is, maak je rondes, maak je rondes

En als er over tien jaar geen hel meer is

Als er ooit meer ijzer, vuur, bloed is

Kind, je hangt je pistool op

Als een nachtmerrie die we blijkbaar vergeten

Jongen, je zou een dief kunnen spelen

En de politie zal bang zijn voor brutaliteit

Kind, jij laat de meisjes dansen

Om in hun ogen te zien die langzame walsen glanzen

Maar diep in de ogen, flitsen van vuur

Beton verscheurd door prikkeldraad

En af en toe bloedkristal

Wat word je?