État d'urgence - Bernard Lavilliers

Seul

Sous un ciel minéral

Seul

Dans le règne animal

J’peux vraiment plus choisir entre le bien, le mal

Au bord du précipice je vais mal, je vais mal

Je vais mal

Couché sur le côté dans un hôtel sordide

Le mythe du rock’n’roll me prend comme un bolide

Des guitares déchirées, vestiaire puant la sueur

Poème carbonisé, un monde suant la peur, sueur la peur

J’suis en état d’urgence

Seul dans la lumière blance

Malgré les apparences

Tu sais la différence

J’suis en état d’urgence

Passez le miroir

Troublants de désespoir

Plus loin à quelques blocs, au fond d’un entrepôt

Le grand marché aux gays, aux confins du Soho

Enchaînés dans des cages et vendus chaque nuit

Conduits par un nabot aux ongles noirs vernis, sans un cri

Des sexes désossés, du sang et de l'éther

Hommes de cuir clouté, sur des chaînes de fer

Dans le brouillard glacé, tout près de la rivière

Où rôdent les truckers et leur peinture de guerre, c’est la guerre

J’suis en état d’urgence

Seul dans la lumière blance

Malgré les apparences

Tu sais la différence

J’suis en état d’urgence

Passez le miroir

Troublants de désespoir

Seul

Jusqu’au bout de l’enfer

Seul

Au-dessus des cartères

J’ai perdu mes racines et je cherche mes mots

Broyé par la machine aux confins du Soho, de Soho, de Soho

Je vais dormir enfin dans un hôtel sordide

J’ai passé la journée à choisir le calibre

Mon cerveau déchiré va retrouver la peur

Poème carbonisé ne permet plus d’erreur, plus d’erreur

J’suis en état d’urgence

Seul dans la lumière blance

Malgré les apparences

Tu sais la différence

J’suis en état d’urgence…

Alleen

Onder een minerale hemel

Alleen

In het dierenrijk

Ik kan echt niet meer kiezen tussen goed en slecht

Aan de rand van de afgrond ben ik slecht, ik ben slecht

ik voel me slecht

Op je zij liggen in een slonzig hotel

De rock-'n-roll-mythe neemt me mee als een racewagen

Gescheurde gitaren, kleedkamer stinkend naar zweet

Verkoold gedicht, een wereld zwetende angst, zwetende angst

Ik ben in een noodtoestand

Alleen in het witte licht

Ondanks de schijn

Je kent het verschil

Ik ben in een noodtoestand

Passeer de spiegel

Verontrustende wanhoop

Een paar straten verder, achter een pakhuis

De grote homomarkt aan de rand van Soho

Geketend in kooien en elke nacht verkocht

Gedreven door een dwerg met gelakte zwarte nagels, zonder een kreet

Uitgebeende geslachten, bloed en ether

Mannen van leer met studs, aan kettingen van ijzer

In de ijzige mist, dicht bij de rivier

Waar de vrachtwagenchauffeurs en hun oorlogsverf zwerven, is het oorlog

Ik ben in een noodtoestand

Alleen in het witte licht

Ondanks de schijn

Je kent het verschil

Ik ben in een noodtoestand

Passeer de spiegel

Verontrustende wanhoop

Alleen

Tot het einde van de hel

Alleen

Boven de karren

Ik ben mijn wortels kwijt en ik ben op zoek naar mijn woorden

Machinaal gemalen aan de rand van Soho, Soho, Soho

Ik ga eindelijk slapen in een smerig hotel

Ik bracht de dag door met het kiezen van het kaliber

Mijn verscheurde brein zal weer angst vinden

Verkoold gedicht staat geen fouten meer toe, geen fouten meer

Ik ben in een noodtoestand

Alleen in het witte licht

Ondanks de schijn

Je kent het verschil

Ik verkeer in een noodtoestand...