Noir et blanc - Bernard Lavilliers

C’est une ville que je connais

Une chanson que je chantais.

Y a du sang sur le trottoir

C’est sa voix, poussière brûlée

C’est ses ongles sur le blindé.

Ils l’ont battu à mort, il a froid, il a peur.

De n’importe quel pays, de n’importe quelle couleur.

Po Na Ba Mboka Nionso Pe Na Pikolo Nionso

Il vivait avec des mots

Qu’on passait sous le manteau

Qui brillaient comme des couteaux.

Il jouait d’la dérision

Comme d’une arme de précision.

Il est sur le ciment, mais ses chansons maudites

On les connaît par cœur,

La musique a parfois des accords majeurs

Qui font rire les enfants mais pas les dictateurs.

De n’importe quel pays, de n’importe quelle couleur.

La musique est un cri qui vient de l’intérieur.

Ça dépend des latitudes

Ça dépend d’ton attitude

C’est cent ans de solitude.

Y a du sang sur mon piano

Y a des bottes sur mon tempo.

Au-dessous du volcan, je l’entends, je l’entends

J’entends battre son cœur.

La musique parfois a des accords mineurs

Qui font grincer les dents du grand libérateur.

De n’importe quel pays, de n’importe quelle couleur.

La musique est un cri qui vient de l’intérieur.

C’est une ville que je connais

Une chanson que je chantais

Une chanson qui nous ressemble.

C’est la voix de Mendela

Le tempo docteur Fela

Ecoute chanter la foule

Avec les mots qui roulent et font battre son cœur.

De n’importe quel pays, de n’importe quelle couleur.

La musique est un cri qui vient de l’intérieur

Po Na Ba Mboka Nionso… Pe Na Pikolo Nionso

Het is een stad die ik ken

Een liedje dat ik zong.

Er zit bloed op de stoep

Het is zijn stem, verbrand stof

Het zijn zijn vingernagels op het harnas.

Ze sloegen hem dood, hij heeft het koud, hij is bang.

Uit elk land, elke kleur.

Po Na Ba Mboka Nionso Pe Na Pikolo Nionso

Hij leefde met woorden

Dat we onder de mantel gingen

Die fonkelden als messen.

Hij speelde spot

Als een precisiewapen.

Hij is op het cement, maar zijn verdomde liedjes

We kennen ze uit ons hoofd,

Muziek heeft soms majeurakkoorden

Die kinderen aan het lachen maken, maar geen dictators.

Uit elk land, elke kleur.

Muziek is een schreeuw die van binnenuit komt.

Het hangt af van de breedtegraden

Het hangt af van je houding

Het is honderd jaar eenzaamheid.

Er zit bloed op mijn piano

Er zijn laarzen op mijn tempo.

Onder de vulkaan hoor ik het, ik hoor het

Ik hoor zijn hart kloppen.

Muziek heeft soms mineurakkoorden

Waardoor de tanden van de grote bevrijder ineenkrimpen.

Uit elk land, elke kleur.

Muziek is een schreeuw die van binnenuit komt.

Het is een stad die ik ken

Een lied dat ik zong

Een lied dat op ons lijkt.

Het is de stem van Mendela

Tempo Dokter Fela

Luister naar de menigte zingen

Met de woorden die rollen en zijn hart laten kloppen.

Uit elk land, elke kleur.

Muziek is een kreet die van binnenuit komt

Po Na Ba Mboka Nionso… Pe Na Pikolo Nionso