La peur - Bernard Lavilliers

La peur a une odeur de carnaval cru

Que des allemands ras (c)s contemplent des terrasses

Ils laissent louvoyer ce serpent de la crasse

Son poignard de bronze contre sa cuisse nue

Alors l’enfant m (c)tis le plus pauvre qui danse

Ouvre ses yeux dor (c)s et mesure la distance

Qui s (c)pare le balcon du serpent paillet© Les masques grima§ ants des tЄtes pommad (c)es

La peur porte le temps viss© son poignet

Ce batteur d’acier discret comme un indic

Te ramne au bercail quand parfois tu la quittes

Pour affronter la mort qui est sa s"ur de lait

L’avenir est un chien crev© sous un meuble

Sentir que c’est pas tout noir, qu’c’est pas tout blanc

Se dire qu’y a pas qu’les bons et les m (c)chants

Savoir que c’est pas tout blanc qu’c’est pas tout noir

La peur a un visa ancr© sur le futur

Elle s’insinue en toi comme de la poudre pure

Elle perce tes poumons d’une lame de fer

Et (c)paissit le sang qui bat dans tes artres

Elle rive au quotidien des milliers d’albatros

Aux ailes de poulet gav© de poudre d’os

Aux gestes (c)triqu (c)s aux cerveaux-estomacs

Qui trottinent sur le bitume de l’au-del

L’avenir est un chien crev© sous un meuble

Sentir qu’c’est pas tout noir, qu’c’est pas tout blanc

Se dire qu’y a pas qu’les bons et les m (c)chants

Savoir qu’c’est pas tout blanc qu’c’est pas tout noir

La peur tire tes volets vers les huit heures du soir

Et renforce tes gonds et ferme tes couloirs

Dans le silence humide o№ la t (c)l© allume

Son «il unique aux reflets bleut (c)s dans la brume

Elle te ferme la gueule quand on te remercie

Pour service rendu Travail Famille Patrie

Elle te glace le ventre quand on te licencie

Et que tu restes nu Chґmage Cellule Parti

L’avenir est un chien crev© sous un meuble

Sentir qu’c’est pas tout noir, qu’c’est pas tout blanc

Se dire qu’y a pas qu’les bons et les m (c)chants

Savoir qu’c’est pas tout blanc qu’c’est pas tout noir

La peur gaine de cuir et s'(c)crit «no future «Mais vend ses barbel (c)s au mtre sur mesure

Tu ne dis pas «Je t’aime «quand elle te d (c)shabille

Tu la baises quand mЄme juste derrire la grille

Elle r (c)duit au confort tes d (c)sirs d’aventure

Et taxe tes envies de passion et d’air pur

C’est l’indice d'(c)coute branch© sur le cerveau

C’est 1933 en place pour le show

L’avenir est un chien crev© sous un meuble

Sentir qu’c’est pas tout noir, qu’c’est pas tout blanc

Se dire qu’y a pas qu’les bons et les m (c)chants

Savoir qu’c’est pas tout blanc qu’c’est pas tout noir

La peur

La peur c’est le corbeau pench© sur le devoir

C’est du papier monnaie contre du d (c)sespoir

C’est de la d (c)rision face la misre noire

C’est depuis le d (c)but le chantage du Pouvoir

Angst ruikt naar rauw carnaval

Dat ras(c)s Duitsers terrassen aanschouwen

Ze lieten die slang van vuil zwaaien

Zijn bronzen dolk tegen zijn blote dij

Dus het kind m (c) is de armste die danst

Open zijn gouden ogen en meet de afstand

Welke s (c) het balkon van de spangled slang siert De grimassende maskers van pommad (c)es hoofden

Angst draagt ​​de tijd met zich mee geschroefd zijn pols

Deze discrete stalen klopper als een informant

Breng je naar huis als je het soms verlaat

Om de dood onder ogen te zien die haar pleegzus is

De toekomst is een dode hond onder een meubel

Om te voelen dat het niet allemaal zwart is, dat het niet allemaal wit is

Zeg tegen jezelf dat het niet alleen de goede en slechte (c) gezangen zijn

Weet dat het niet allemaal wit is dat het niet allemaal zwart is

Angst heeft een visum verankerd in de toekomst

Het kruipt in je als pure poeder

Ze doorboort je longen met een ijzeren mes

En (c)verdikt het bloed in uw bloedvaten

Het kust dagelijks duizenden albatrossen

Met kippenvleugels gevuld met beendermeel

Om (c)triqu(c)s gebaren naar hersens-magen

Die draven op het asfalt van het hiernamaals

De toekomst is een dode hond onder een meubel

Om te voelen dat het niet allemaal zwart is, dat het niet allemaal wit is

Zeg tegen jezelf dat het niet alleen de goede en slechte (c) gezangen zijn

Weet dat het niet allemaal wit is dat het niet allemaal zwart is

Angst trekt 's avonds rond acht uur aan je luiken

En versterk je scharnieren en sluit je gangen

In de vochtige stilte waar de t(c)l© oplicht

Zijn unieke 'hij met blauwachtige reflecties (c)s in de mist'

Ze houdt je mond als we je bedanken

Voor bewezen diensten Work Family Homeland

Je maag krijgt er koude rillingen van als je ontslagen wordt

En je blijft naakt Werkloosheidscel Weg

De toekomst is een dode hond onder een meubel

Om te voelen dat het niet allemaal zwart is, dat het niet allemaal wit is

Zeg tegen jezelf dat het niet alleen de goede en slechte (c) gezangen zijn

Weet dat het niet allemaal wit is dat het niet allemaal zwart is

Met leer omhulde angst is (c)geschreven als "geen toekomst" Maar verkoopt zijn op maat gemaakte barbeel(en) per meter

Je zegt niet "ik hou van je" als ze je uitkleedt

Je neukt haar nog steeds vlak achter de poort

Het vermindert om je d (c) heren van avontuur te troosten

En belast je verlangen naar passie en schone lucht

Dit is de index van (c)connected listening© op de hersenen

Het is 1933 voor de show

De toekomst is een dode hond onder een meubel

Om te voelen dat het niet allemaal zwart is, dat het niet allemaal wit is

Zeg tegen jezelf dat het niet alleen de goede en slechte (c) gezangen zijn

Weet dat het niet allemaal wit is dat het niet allemaal zwart is

De angst

Angst is de kraai gebogen over plicht

Het is papiergeld voor d (c) hoop

Het is d(c)rision in het aangezicht van zwarte ellende

Het is vanaf het begin de chantage van Power