Possession - Bernard Lavilliers

Je l’avais déjà dit, j’t’avais dans la peau — comme une maladie — un coup de

couteau

Comme un repenti qui se cache et se trouve bien seul assis sur son cercueil

C’est la mort qui vient — l’amour qui s’enfuit — le bonheur ça fait pas crédit

Tu l’as déjà dit: fait pas de grands mots quand tout est fini, c’est un mot de

trop

Comme un affranchi qui s’arrache et se méfie de tout — qui tiendra jusqu’au

bout?

C’est moi qui m’en vais ou c’est toi qui part mon amour — le bonheur,

c’est toujours trop tard

Si c'était la vie qui jouait du poignard avec ma folie- je crois plus au hasard

Avec ma douleur relâchée dans la ville — alors, mes seigneurs, personne n’est

tranquille

Oh ma belle, encore un verre d’alcool et je vais fusiller le destin en plein vol

Ils l’ont déjà dit, la passion dévore et qu’au fond d’un puits je vais jeter

ton corps

Je pousserai dessus le sable et les galets de la plage pour cacher ton visage —

oublier ton corps

Derrière les barreaux — le bonheur ça fait pas de cadeau

Je vais compter les heures- les jours-les mois et surtout les nuits passées

dans le froid

Dessiner tes yeux en milliers d’exemplaires- mon amour- au fond de ma ratière

C’est la mort qui vient quand le rêve est fini — le malheur ça n’a pas de prix

Si c'était la mort qui me voulait trop tôt — elle est bien pressée pour jouer

de la faux

Veut me faire payer mon amour indocile

Alors la joueuse on n’est pas tranquille?

J’attends enroulé dans mes chaines et d’un seul coup d’un seul, allez,

finie ma peine

Ik zei het al eerder, ik had je onder mijn huid - als een ziekte - een beroerte van...

mes

Als een berouwvolle die zich verbergt en merkt dat hij helemaal alleen zit op zijn doodskist

Het is de dood die komt - liefde die vlucht - geluk krijgt geen eer

Je hebt het al gezegd: zeg geen grote woorden als het allemaal voorbij is, het is een woord van

te veel

Als een vrijgelatene die zichzelf verscheurt en alles wantrouwt - die standhoudt tot de...

einde?

Ik ga weg of jij verlaat mijn liefde - geluk,

het is altijd te laat

Als het leven was dat de dolk speelde met mijn waanzin - ik geloof niet meer in toeval

Met mijn pijn verlost in de stad - dan, mijn heren, is niemand dat...

kalm

Oh meid, nog een drankje en ik schiet het lot in de lucht

Ze zeiden het al, passie verslindt en dat ga ik in een put gooien

jouw lichaam

Ik zal het zand en de kiezelstenen van het strand erover duwen om je gezicht te verbergen...

vergeet je lichaam

Achter de tralies - geluk is niet goedkoop

Ik tel de uren-de dagen-de maanden en vooral de nachten doorgebracht

in de kou

Teken je ogen in duizenden - mijn liefste - op de bodem van mijn dobby

Het is de dood die komt als de droom voorbij is - ongeluk is onbetaalbaar

Als het de dood was die me te vroeg wilde hebben - ze heeft haast om te spelen

zeis

Wil me laten boeten voor mijn opstandige liefde

Dus de speler zijn we niet stil?

Ik wacht gewikkeld in mijn kettingen en ineens, kom op,

mijn pijn is voorbij