La côte des squelettes - Bernard Lavilliers

Tout quitter tout plaquer,

Filocher mon rêve,

Plan sur la comète,

Voilier sur la grève,

Ensablé, isolé, encerclé de dettes,

Le silence radio sur la côte des squelettes.

Mon amour, mon amour.

Je suis à la frontière, d’un pays sans âme, la nuit qui descend,

tombe comme un sabre,

Voila l’héritage de ce monde fou, écris moi mon amour, j’irai jusqu’au bout.

Mon amour, mon amour,

La nuit qui descend, fait gémir les cyprès penchés sous le vent,

La lumière tremble encore, la colline s’efface,

Silencieux, invisible le bonheur qui passe.

Faut s’aimer encore, se serrer plus fort,

L’océan te jette, la terre, se défend,

Je veux t’aimer encore,

Je veux t’aimer plus fort.

Les shamans disent que le temps est court,

La terre ne veut plus de ces beaux discours,

Tu ne comprends pas, n’en fais qu’a ta tête,

Tu finiras sur, la côte des squelettes.

Mon amour, mon amour,

Le soleil rasant, métallise la mer et les iles du levant,

Un nuage irradie la lumière qui s’efface,

Silencieux invisible le bonheur qui passe.

Faut s’aimer encore, se serrer plus fort,

Vois dans la tempête les fous de bassan

La côte des squelettes cargo dérivants,

Faut s’aimer encore, faut s’aimer plus fort.

Alles achterlaten, alles achterlaten,

Draai mijn droom,

Plan op de komeet,

Zeilboot op de wal,

Opgeschuurd, geïsoleerd, omringd door schulden,

Radiostilte aan de Skeleton Coast.

Mijn liefde, mijn liefde.

Ik ben op de grens, van een zielloos land, de vallende nacht,

valt als een sabel,

Hier is de erfenis van deze gekke wereld, schrijf me mijn liefste, ik zal er helemaal voor gaan.

Mijn liefde, mijn liefde,

De vallende nacht doet de scheve cipressen kreunen,

Het licht trilt nog steeds, de heuvel vervaagt,

Stil, onzichtbaar het voorbijgaande geluk.

Moet weer van elkaar houden, elkaar steviger vasthouden

De oceaan werpt je, de aarde verdedigt zich,

Ik wil weer van je houden,

Ik wil meer van je houden.

Sjamanen zeggen dat de tijd kort is,

De aarde wil deze mooie toespraken niet meer,

Je begrijpt het niet, doe gewoon wat je wilt

Je komt uit op de Skeleton Coast.

Mijn liefde, mijn liefde,

De lage zon metalliseert de zee en de eilanden van de rijzende,

Een wolk straalt vervagend licht uit,

Stil onzichtbaar het voorbijgaande geluk.

Moet weer van elkaar houden, elkaar steviger vasthouden

Zie de jan-van-genten in de storm

De kust van ronddrijvende ladingskeletten,

Je moet weer van jezelf houden, je moet nog meer van jezelf houden.