O Gringo - Bernard Lavilliers

C'était à Rio de Janeiro

Une ampoule jaune pendait au plafond

Elle me demandait avec son regard étrange

Tu pars?

Tu pars demain?

Elle a fait glisser sa bague

Autour de ses doigts et posé ses deux mains

Tout près de mon cœur et demandé des nouvelles

D’ailleurs, du monde entier

Sou o gringo que não fala brasileiro

Ele é o gringo que não fala brasileiro

Meu teto é o céu meu leito é o mar

Elle faisait Copacabana

Les vieux Allemands tristes

Et les marins saouls

Elle venait du Nord et croyait que la misère

Ici, c'était moins dur

Pendant que les grands s’affrontent

A coup de calibres, de whiskys glacés

Dans les grands salons de Leblon et d’Ipanema

Petit, tu peux crever

J’ai laissé tous mes cruzeiros

Au coin de son lit et je me suis cassé

Seul, dans les chemins qui descendent vers la mer

Le fric, les hauts-placés

Tu ne sauras pas criola

Que cette chanson je l’ai composée

Au petit matin, en descente de maconha

Pour toi, du monde entier

Het was in Rio de Janeiro

Er hing een gele gloeilamp aan het plafond

Ze vroeg me met haar vreemde blik

Jij gaat?

Ga je morgen weg?

Ze schoof haar ring

Om haar vingers en leg haar beide handen

Dicht bij mijn hart en vroeg om nieuws

Trouwens, van over de hele wereld

Sou o gringo que não fala brasileiro

Ele é o gringo que não fala brasileiro

Meu teto é o céu meu leito é o mar

Ze deed Copacabana

De trieste oude Duitsers

En dronken zeelieden

Ze kwam uit het noorden en geloofde dat ellende

Hier was het minder moeilijk

Terwijl de groten botsen

Met kalibers, bevroren whisky's

In de grote salons van Leblon en Ipanema

Kind, je kunt doodgaan

Ik heb al mijn cruzeiros achtergelaten

Op de hoek van zijn bed en ik brak

Alleen, op de paden naar de zee

Het geld, de hoge plaatsen

Je zult criola niet kennen

Dat dit lied ik heb gecomponeerd

In de vroege ochtend, bergafwaarts van Maconha

Voor jou, van over de hele wereld