On The Road Again - Bernard Lavilliers, Jean-Louis Aubert

Nous étions jeunes et larges d'épaules,

Bandits joyeux, insolents et drôles.

On attendait que la mort nous frôle,

On the road again, again,

On the road again, again.

Au petit jour on quittait l’Irlande

Et, derrière nous, s'éclairait la lande.

Il fallait bien, un jour, qu’on nous pende.

On the road again, again,

On the road again, again.

La mer revient toujours au rivage.

Dans les blés mûrs, y a des fleurs sauvages.

N’y pense plus, tu es de passage.

On the road again, again,

On the road again, again.

Nous étions jeunes et larges d'épaules.

On attendait que la mort nous frôle.

Elle nous a pris, les beaux et les drôles.

Ami, sais-tu que les mots d’amour

Voyagent mal de nos jours.

Tu partira encore plus lourd.

On the road again, again,

On the road again, again.

We waren jong en breedgeschouderd,

Vrolijke, brutale en grappige bandieten.

We wachtten tot de dood dicht bij ons zou komen,

Weer onderweg, weer

Weer op pad, weer.

Bij het aanbreken van de dag verlieten we Ierland

En achter ons verlichtte de hei.

Op een dag moesten we worden opgehangen.

Weer onderweg, weer

Weer op pad, weer.

De zee keert altijd terug naar de kust.

In de rijpe tarwe zijn wilde bloemen.

Denk er niet aan, je bent op doorreis.

Weer onderweg, weer

Weer op pad, weer.

We waren jong en breedgeschouderd.

We wachtten tot de dood dicht bij ons zou komen.

Ze nam ons mee, de mooie en de grappige.

Vriend, weet je dat de woorden van liefde

Reis tegenwoordig slecht.

Je gaat nog zwaarder weg.

Weer onderweg, weer

Weer op pad, weer.