Rafales - Bernard Lavilliers

Le vent pousse d’un coup les portes du désert

Quand ses guerriers mongols brûlent les caravanes

Le vent sculpte les dunes et change les frontières

Déchirant les burkas des princesses nomades

Le chant profond des romantiques

Echevelé des anarchistes

Le vent qui hurle solitaire

Force le gris dans tes yeux verts

En chevauchant debout sur des pur-sang arabes

Rugissant dans la nuit, cauchemar des marins

Tu t’amuses à bercer les palmes du matin

Innocent tout à coup, miracle des tornades

La rage crucifiée sur la rose des vents

Toi qui ris de la pluie et te fous de l’amour

Le fauve d’Amazonie fait patte de velours

Calme plat, invisible, persécuteur du temps

De wind duwt plotseling de deuren van de woestijn

Wanneer zijn Mongoolse krijgers de karavanen verbranden

De wind kerft de duinen en verandert de grenzen

De boerka's van de nomadische prinsessen rippen

Het diepe lied van de romantici

Verwarde anarchisten

De eenzame huilende wind

Forceer het grijs in je groene ogen

Rechtop rijden op Arabische volbloeden

Brullend in de nacht, nachtmerrie voor zeelieden

Je hebt plezier met het wiegen van de handpalmen in de ochtend

Plotseling onschuldig, wonder van tornado's

Woede gekruisigd op de kompasroos

Jij die lacht om de regen en verdomd geeft om liefde

Het beest uit de Amazone maakt een fluwelen poot

Doodstil, onzichtbaar, vervolger van de tijd