Nicaragua - Bernard Lavilliers

Nicaragua c’est Managua, la ville

Il reste encore une rafale, un signe

Une blessure sur le futur, fragile

Palais déserts, des aigles en pierre se signent

Quand la mémoire écrit l’histoire latine

Nicaragua

Vivre là, survivre là, rester là

Sans trop savoir si c’est possible

De vivre là, survivre là, rester là

Presque en exil, comme sur une île

Matagualpa, Nicaragua, la ville

Aigles penchés sur des statues civiles

Un ciel tendu comme un tissu, fragile

Dans la sierra c’est la contra servile

Musique FM contre kalas latines

Nicaragua

Vivre là, survivre là, dormir là

Sur la fissure, sans être sûr

De vivre encore, survivre encore, aimer encore

La liberté jusqu'à la mort

Si c’est possible

Nicaragua is Managua, de stad

Er is nog steeds een windvlaag, een teken

Een wond op de toekomst, breekbaar

Verlaten paleizen, stenen adelaars kruisen elkaar

Wanneer het geheugen Latijnse geschiedenis schrijft

Nicaragua

Woon daar, overleef daar, blijf daar

Niet echt wetend of het mogelijk is

Om daar te wonen, daar te overleven, daar te blijven

Bijna in ballingschap, als op een eiland

Matagualpa, Nicaragua, de stad

Adelaars die over burgerlijke standbeelden leunen

Een lucht uitgerekt als een stof, breekbaar

In de sierra is het de slaafse contra

FM-muziek versus Latin Kalas

Nicaragua

Daar wonen, daar overleven, daar slapen

Op de spleet, niet zeker

Om opnieuw te leven, om opnieuw te overleven, om opnieuw lief te hebben

Vrijheid tot de dood

Als het mogelijk is