Maria Bonita - Bernard Lavilliers

Elle dansait le soir

Dans son fourreau noir

La baïara de la Joliette

Obscure diva de tous les forçats

Qu’ils soient albanais ou bien grecs

Déesse des mers

Froide des flots verts

Qui battent les falaises grises

La chanson connue des îlots perdus

Aux nuits infinies des banquises

Mais c’est des histoires

Que raconte aux escales

Un marin en cavale

Qui a changé de nom

Mais c’est des chansons

De cordage et de toile

Mystérieuses et fatales

Rescapées des typhons

Maria Bonita

Regard minéral

Aimait jouer des métaphores

Dans un portugais qui toujours chantait

La magie noire de Salvador

Les hommes se taisaient

Un silence épais

Capiteux parfum de la mort

Le regard perdu près des grands docks nus

Les rêves et les cités d’or

Mais c’est des histoires

Que raconte aux escales

Un marin en cavale

Qui a changé de nom

Mais c’est des chansons

De cordage et de toile

Mystérieuses et fatales

Rescapées des typhons

Maria Bonita

Dans son fourreau noir

La légende de la Joliette

Pouvait vous lancer d’une voix cassée

Un sort au delà des tempêtes

Parfois son sourire

Chargé de désir

Laissait un marin

Sur la plage

Marseille savait

Que ceux qui restaient

Un jour prochain

Feraient naufrage

Mais c’est des histoires

Que raconte aux escales

Un marin en cavale

Qui a changé de nom

Mais c’est des chansons

De cordage et de toile

Mystérieuses et fatales

Rescapées des typhons

(Merci à Yvon pour cettes paroles)

Ze danste 's nachts

In zijn zwarte schede

De Baiara van La Joliette

Duistere diva van alle veroordeelden

Albanees of Grieks

zeegodin

Koude groene golven

Dat sloeg de grijze kliffen

Het beroemde lied van de verloren eilandjes

Naar de eindeloze nachten van de ijsschotsen

Maar dit zijn verhalen

Wat vertelt de tussenstops

Een zeeman op de vlucht

Wie is er van naam veranderd?

Maar dit zijn liedjes

Van touw en canvas

Mysterieus en Fataal

Overlevenden van de tyfoon

Maria Bonita

Minerale blik

speelde graag metaforen

In een Portugees die altijd zong

De zwarte magie van Salvador

De mannen waren stil

Een dikke stilte

Bedwelmende geur van de dood

De blik verloren in de buurt van de grote kale dokken

Dromen en steden van goud

Maar dit zijn verhalen

Wat vertelt de tussenstops

Een zeeman op de vlucht

Wie is er van naam veranderd?

Maar dit zijn liedjes

Van touw en canvas

Mysterieus en Fataal

Overlevenden van de tyfoon

Maria Bonita

In zijn zwarte schede

De legende van La Joliette

Kan je met een gebroken stem gooien

Een spreuk voorbij de stormen

Soms zijn glimlach

geladen met verlangen

liet een zeeman achter

Op het strand

Marseille wist

Dat degenen die overbleven

Een dag binnenkort

zou schipbreuk lijden

Maar dit zijn verhalen

Wat vertelt de tussenstops

Een zeeman op de vlucht

Wie is er van naam veranderd?

Maar dit zijn liedjes

Van touw en canvas

Mysterieus en Fataal

Overlevenden van de tyfoon

(Met dank aan Yvon voor deze teksten)