Les poètes - Bernard Lavilliers

Les poètes n'écrivent plus

Sur des plaquettes invisibles

On vissera au coin des rues

Pour faire la pige à l’intangible

Armés de curieuses bannières

Ils prennent les couleurs du temps

Et vont en desserrant les dents

Mordre les pieds des militaires

Les poètes ont des poings énormes

Pour faire éclater les sirops

Les pharmaciens du Renaudaux

Les apothicaire de la forme

Leurs yeux carrés sont des fenêtres

S’ouvrant sur la campagne bleue

Ils ne seront jamais sérieux

Et ne répondent pas aux lettres

Les poètes ne viennent plus

De l’aristocratique classe

De sérieux séniles cénacles

Du trou du fût du dernier cru

Ne marcheront plus dans les rues

Un soleil entre les oreilles

La tête en forme de corbeille

Et les doigts de pieds dans les dus

Les poètes jettent leurs stylos

Et puis dévorent leurs plaquettes

Et s’en vont jeter des fléchettes

Dans le cul de l’académie

Ils chantent avec les voix rouillées

Des images instantanées

Des roucoulements de vautours

En cassant le béton des cours

Leurs guitares internationales

S’envoient des accords dissonants

Et les mots qu’on y voit dedans

Jouent au poker sur les cymbales

Armés de curieuses bannières

Ils prennent les couleurs du temps

Et vont en desserrant les dents

Mordre les pieds des militaires

Dichters schrijven niet meer

Op onzichtbare pads

We gaan de hoek om

Het immateriële freelancen

Gewapend met nieuwsgierige spandoeken

Ze nemen de kleuren van de tijd aan

En gaan hun tanden losmaken

Bijt in de voeten van het leger

Dichters hebben enorme vuisten

Om de siropen te laten knallen

Renaudaux Apothekers

De apothekers van vorm

Hun vierkante ogen zijn ramen

Uitkijkend op het blauwe platteland

Ze zullen nooit serieus zijn

En beantwoord geen brieven

De dichters komen niet meer

Van de aristocratische klasse

Ernstige seniele kringen

Uit het gat in het vat van de laatste jaargang

Zal niet meer op straat lopen

Een zonnetje tussen de oren

Het mandvormige hoofd

En de tenen in de contributie

De dichters gooien hun pennen weg

En dan hun bloedplaatjes verslinden

En ga darten

In de kont van de academie

Ze zingen met roestige stemmen

Directe afbeeldingen

Gier koeren

Door het beton van de binnenplaatsen te breken

Hun internationale gitaren

Stuur elkaar dissonante akkoorden

En de woorden erin

Speel poker op de cimbalen

Gewapend met nieuwsgierige spandoeken

Ze nemen de kleuren van de tijd aan

En gaan hun tanden losmaken

Bijt in de voeten van het leger