La Fleur Du Mal - Bernard Lavilliers

Laisse courir tes doigts sur la colonne vertébrale du piano

J’laisse aller mon âme, j’laisse aller ma peau

Laisse courir tes doigts comme sur le dos d’une femme au repos

Il se couve un drame, un triste mélo

Une chambre d’hôtel, le rire des filles, un piano

Je me souviens d’elle, de ses derniers mots

Ecrits sur les fleurs du mal: mon premier cadeau

Je vous abandonne, je vous aimais trop

Je vous aimais trop, je vous aimais mal

Je t’aimerai si fort que j’te veux du mal

J'étais tellement près de toi

Que près des autres j’ai froid

Nuit de gel quand le miroir se casse

Sur le faux marbre des bars

Des hôtels de passe

Et j’ai relevé mon col

J’veux plus des mots qui racolent

Je connais la route de la plage

Je suis d’avance quel virage

Me conduit vers la mort

Je vous aimais trop, je vous aimais mal

Je t’aimais si fort que j’te veux du mal

C’est un soir de fièvre, la lumière glacée tout là-haut

Coupée au rasoir tombe des rideaux

Un baiser salé comme une blessure ancienne au couteau

Une histoire d’amour qui dure un peu trop

Plus de cigarettes, des verres cassés, un piano

J’laisse couler mes larmes, je vous aimais trop

Une chambre d’hôtel, les fleurs du mal, un cadeau

Une blessure nouvelle je vous aimais trop

Je vous aimais trop, je vous aimais mal

Je t’aimais si fort que j’te veux du mal

J'était tellement près de toi

Que près des autres j’ai froid

Nuit de gel quand le miroir se casse

Sur le faux marbre des bars

Des hôtels de passe

Et j’ai relevé mon col

J’veux plus des mots qui racolent

Je connais la route de la plage

Me conduit vers la mort

Je vous aimais trop, je vous aimais mal

Je t’aimais si fort que j’te veux du mal

Mais j’en sortirai, déchiré, perdu

Et je survivrai, je ne t’aime plus

Ga met je vingers over de ruggengraat van de piano

Ik laat mijn ziel los, ik laat mijn huid los

Laat je vingers lopen als op de rug van een vrouw in rust

Er broeit een drama, een droevige melodie

Een hotelkamer, het gelach van meisjes, een piano

Ik herinner me haar, haar laatste woorden

Geschriften over de bloemen van het kwaad: mijn eerste geschenk

Ik verlaat je, ik hield te veel van je

Ik hield te veel van je, ik hield heel veel van je

Ik zal zoveel van je houden dat ik je kwaad toewens

Ik was zo dicht bij je

Dat ik in de buurt van anderen het koud heb

Bevriezende nacht wanneer de spiegel breekt

Op de nep marmeren staven

bordelen

En ik deed mijn kraag op

Ik wil niet langer woorden die vragen om

Ik ken de weg naar het strand

Ik ben voor op welke bocht

Leidt me naar de dood

Ik hield te veel van je, ik hield heel veel van je

Ik hield zoveel van je dat ik je kwaad toewens

Het is een koortsachtige nacht, het licht vriest daarboven

Scheermesje valt van de gordijnen

Een zoute kus als een oude meswond

Een liefdesverhaal dat iets te lang duurt

Geen sigaretten meer, gebroken glazen, piano

Ik liet mijn tranen stromen, ik hield te veel van je

Een hotelkamer, de bloemen van het kwaad, een geschenk

Een nieuwe wond Ik hield te veel van je

Ik hield te veel van je, ik hield heel veel van je

Ik hield zoveel van je dat ik je kwaad toewens

Ik was zo dicht bij je

Dat ik in de buurt van anderen het koud heb

Bevriezende nacht wanneer de spiegel breekt

Op de nep marmeren staven

bordelen

En ik deed mijn kraag op

Ik wil niet langer woorden die vragen om

Ik ken de weg naar het strand

Leidt me naar de dood

Ik hield te veel van je, ik hield heel veel van je

Ik hield zoveel van je dat ik je kwaad toewens

Maar ik zal eruit komen, verscheurd, verloren

En ik zal overleven, ik hou niet meer van je