La Ballade Des Pendus - Bernard Lavilliers

Frères humains, qui après nous vivez

N’ayez les coeurs contre nous endurcis

Car, si pitié pour nous pauvres avez

Dieu en aura plus tôt de vous mercis

Vous nous voyez ci accrochés, cinq, six:

Quant à la chair, que trop avons nourrie

Elle est piéça dévorée et pourrie

Et nous, les os, devenons cendre et poudre

De notre mal personne ne s’en rie;

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

Si frères vous clamons, point n’en devez

Avoir dédain, quoique fûmes occis

Par justice.

Toutefois, vous savez

Que tous hommes n’ont pas le sens rassis

Excusez-nous, puisque sommes transis

Envers le fils de la Vierge Marie

Que sa grâce ne soit pour nous tarie

Nous préservant de l’infernale foudre

Nous sommes morts, âme ne nous harie

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

La pluie nous a débués et lavés

Et le soleil desséchés et noircis

Pies, corbeaux nous ont les yeux cavés

Et arraché la barbe et les sourcils

Jamais nul temps nous ne sommes assis

Puis çà, puis là, comme le vent varie

À son plaisir sans cesser nous charrie

Plus becquetés d’oiseaux que dés à coudre

Ne soyez donc de notre confrérie;

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

Prince Jésus, qui sur tous a maîstrie

Garde qu’Enfer n’ait de nous seigneurie:

À lui n’ayons que faire ni que soudre

Hommes, ici n’a point de moquerie;

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

Menselijke broeders die na ons leven

Heb je hart tegen ons niet verhard

Want als medelijden met ons arme hebben

God zal je eerder hebben dankjewel

Je ziet ons hier hangen, vijf, zes:

Wat betreft het vlees, dat we te veel hebben gevoed

Ze is stuk gegeten en verrot

En wij botten veranderen in as en stof

Niemand lacht om ons kwaad;

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

Als broers tegen je schreeuwen, zijn we niets schuldig

Om minachting te hebben, hoewel we werden gedood

Door gerechtigheid.

Maar weet je?

Dat niet alle mannen een oud gevoel hebben

Excuseer ons, want we zijn gekoeld

Aan de zoon van de Maagd Maria

Moge zijn genade niet voor ons opdrogen

Behoed ons voor de helse bliksem

We zijn dood, ziel begroet ons niet

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

De regen heeft ons ontwasemd en gewassen

En de zon verdorde en werd zwart

Eksters, kraaien hebben onze ogen uitgehold

En trok de baard en de wenkbrauwen eruit

Nooit geen tijd dat we zitten

Dan hier, dan daar, als de wind verandert

Naar zijn genoegen zonder op te houden ons te dragen

Meer door vogels gepikt dan vingerhoedjes

Behoor daarom niet tot onze broederschap;

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

Prins Jezus, die alles onder de knie heeft

Zorg ervoor dat de hel geen heerschappij over ons heeft:

Voor hem hebben we niets te doen of alleen te solderen

Mannen, hier is geen spot;

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!