L'Espagne - Bernard Lavilliers

Un azur constellé

Pour y finir ses rôles

Des plages un peu privées

Pour de vieux polissons

La misère pittoresque

La misère si drôle

Qu’on écoute chez soi

Sur son microsillon

Des étudiants vivants

Qui sentent la potence

La vérité qui ne tiens jamais qu'à un fil

Et puis la peur du feu et de la délivrance

36 ans de cachot vous font les yeux fragiles

Je parlais un peu de l’Espagne

Y’a un ruisseau de sang

Derrière ton parasol

Un rebelle anonyme

Glisse sous les arcades

Palomita mia del mi corazon

Sur tes cartes postales

Claquent des fusillades

Des condamnés à morts

Qui roulent dans tes vagues

Des poètes affamés

Qui saignent leurs chansons

Des touristes fleuris

Comme des promenades

Bronzent, bleus et poilus

Comptent leurs additions

Et le français moyen

Se sentant enfin riche

Achève son décor

Rustique et ses galops

Sur la desserte horrible

Il clous entre ses biches

Un vilain Christ noir

A tête de taureau

Les âmes exilées

Qui crèvent en exil

Les prêtres défroqués

Qui finissent au cachot

Ne dérangeront pas

Ces sinistres débiles

Aux cerveaux ramollis

Coulants sous les chapeaux

Een sterrenhemel azuurblauw

Om zijn rollen af ​​te maken

Enigszins privéstranden

Voor oude grappen

Pittoreske ellende

Ellende zo grappig

Waar we thuis naar luisteren

Op zijn LP

levende studenten

Wie ruikt de galg

De waarheid die aan een zijden draadje hangt

En dan de angst voor vuur en verlossing

36 jaar in de kerker maakt je ogen kwetsbaar

Ik sprak een beetje over Spanje

Er is een stroom van bloed

achter je paraplu

Een anonieme rebel

Glijd onder de arcades door

Palomita mia del mi corazon

Op je ansichtkaarten

Shootouts knallen

Ter dood veroordeelde gevangenen

die rollen in je golven

hongerige dichters

Wie bloeden hun liedjes

bloemen toeristen

zoals wandelingen

Bruin, blauw en harig

Tel hun toevoegingen

En gemiddeld Frans

Eindelijk rijk voelen

Maak het decor af

Rustique en zijn galop

Op het vreselijke dessert?

Hij spijkert tussen zijn herten

Een lelijke zwarte Christus

stierenkop

De verbannen zielen

Die sterven in ballingschap?

De uitgetreden priesters

Wie belanden er in de kerker?

Maakt niet uit

Deze sinistere idioten

Met zachte hersens

Stromend onder de hoeden