Haute surveillance - Bernard Lavilliers

Chaque fois qu’on me serre la main

J’ai l’impression qu’on me tâte le pouls

Chaque fois qu’on me dit à demain

On apporte les planches et les clous

Chaque fois que je respire, c’est le délire

Je ne mange que des carottes râpées

Je surveille mes scellés, mes idées

On mesure mes crises et mes humeurs

Pas trop d’eau et pas trop de vapeur

Chaque fois que je transpire, c’est le délire

Chaque fois qu’elle me touche la queue

J’ai l’impression qu’elle me tâte le pouls

Chaque fois que je suis amoureux

Faut toujours qu’elle en veuille à mes sous

Chaque fois que je vais en mourir, c’est le délire

Il attend que je ponde un quatrain

Nuit et jour il me file le train

Je me shoot pour du speed et de l’huile

Je m’encroûte dans une piaule à Lille

Je reviens, j’ai toujours rien à dire, c’est le délire

Si je griffonne une nappe, il l’emballe

Si je sifflote deux notes, on m’installe

Pour huit jours dans un petit studio

Vingt quatre pistes et en stéréo

Il annonce mon album va sortir, c’est délire

Of course je pourrai truquer

Faire du rock de la variété

Utiliser ma dialectique

À des œuvres bien plus sympathiques

Je pourrai militer m’assagir, c’est délire

Chaque fois qu’on me serre la main

J’ai l’impression qu’on me tâte le pouls

Chaque fois qu’on me dit à demain

On apporte les planches et les clous

Chaque fois que je respire, c’est le délire

Elke keer als iemand mijn hand schudt

Ik heb het gevoel dat mijn hartslag wordt gecontroleerd

Elke keer als ik te horen krijg dat ik je morgen zie

Wij brengen de planken en de nagels

Elke keer als ik adem, is het delirium

Ik eet alleen geraspte wortelen

Ik let op mijn zeehonden, mijn ideeën

We meten mijn crises en mijn stemmingen

Niet te veel water en niet te veel stoom

Elke keer als ik zweet, is het delirium

Elke keer als ze mijn lul aanraakt

Ik heb het gevoel dat ze mijn hartslag controleert

Elke keer als ik verliefd ben

Moet altijd boos zijn op mijn centen

Elke keer als ik eraan sterf, is het een delirium

Hij wacht tot ik een kwatrijn leg

Dag en nacht geeft hij me de trein

Ik schiet voor snelheid en olie

Ik korst mezelf in een paddock in Lille

Ik kom terug, ik heb nog steeds niets te zeggen, het is delirium

Als ik een tafelkleed krabbel, wikkelt hij het op

Als ik twee noten fluit, zit ik

Acht dagen in een kleine studio

Vierentwintig tracks en in stereo

Hij kondigt aan dat mijn album uitkomt, het is te gek

Natuurlijk kan ik faken

Rock variëteit

Gebruik mijn dialectiek

Te veel mooiere werken

Ik zou een activist kunnen zijn, kalmeer, het is gek

Elke keer als iemand mijn hand schudt

Ik heb het gevoel dat mijn hartslag wordt gecontroleerd

Elke keer als ik te horen krijg dat ik je morgen zie

Wij brengen de planken en de nagels

Elke keer als ik adem, is het delirium