Cri d'alarme - Bernard Lavilliers

Je sais bien tu m’as croisé parfois, dans la nuit

Dans mes endroits de malfrats, des lieux maudits mal fréquentés

Justement avec des frères, qui ont fait des années de ratières

Réprouvés par la justice et par la loi des hommes

Et parfois tu te demandes avec tout ce que j’ai écrit

Tout ce que l’ai fait, pourquoi le suis encore là

A cette heure, disponible, cinq heures du matin

A chercher non pas la vérité absolue, mais une vérité relative

Qui sort parfois de la bouche des hommes ou des femmes

Qui ont tellement survécus, tellement survécus

Mais tu sais ce que je cherche, c’est pas ce que tu crois

Et ce que j'écris, c’est pas ce que tu crois

REFRAIN

C’est un cri d’alarme, des mots d’amour

Je suis là sans arme, seul, seul, dans le petit jour

Je n’ai plus de larme, mes yeux sont trop lourds

Ma voix se lézarde, seule, seule, sur mes mots d’amour

Et parfois ces mots d’amour sont d’une violence incroyable

Avec des batteries métalliques

Et des guitares saturées de heavy rock métal

Ces mots qui sortent du granit de la rue

Ces mots qui sortent de la pourriture des villes bétonnées

Fissurées, ces mots violence je casse ma voix

Après l’en ai même plus

Pour t’adresser la parole a la fin du concert

Ces mots violence que le balance a la tête des gens

C’est pas ce que tu crois

C’est pas ce que tu crois

C’est un cri d’alarme, des mots d’amour

Je suis là sans arme, seul, seul, dans le petit jour

Je n’ai plus de larme, mes yeux sont trop lourds

Ma voix se lézarde, seule, seule, sur mes mots d’amour

Aller viens, c’est des mots d’amour

Ik weet dat je me soms 's nachts hebt gezien

In mijn misdadigersplaatsen, vervloekte rustige plaatsen

Juist met broers, die jarenlang dobbies maakten

Verworpen door gerechtigheid en door de wet van mensen

En soms vraag je je af met alles wat ik schreef

Alles wat ik deed, waarom ben ik nog steeds hier

Op dit moment, beschikbaar, vijf uur in de ochtend

Om niet de absolute waarheid te zoeken, maar de relatieve waarheid

Wat soms uit de mond van mannen of vrouwen komt

Die zoveel hebben overleefd, zoveel hebben overleefd

Maar je weet wat ik zoek, het is niet wat je denkt

En wat ik schrijf is niet wat je denkt

REFREIN

Het is een alarmkreet, woorden van liefde

Ik ben hier ongewapend, alleen, alleen, in de dageraad

Ik heb geen tranen meer, mijn ogen zijn te zwaar

Mijn stem kraakt, alleen, alleen, op mijn woorden van liefde

En soms zijn die woorden van liefde ongelooflijk gewelddadig

Met metalen batterijen

En gitaren verzadigd met heavy rock metal

Deze woorden die uit het graniet van de straat komen

Die woorden die uit de rottende betonnen steden komen

Gebarsten, deze woorden geweld, ik breek mijn stem

Nadat ik het niet eens meer heb

Om u aan het einde van het concert aan te spreken

Die gewelddadige woorden die het naar de hoofden van mensen gooien

Het is niet wat je denkt

Het is niet wat je denkt

Het is een alarmkreet, woorden van liefde

Ik ben hier ongewapend, alleen, alleen, in de dageraad

Ik heb geen tranen meer, mijn ogen zijn te zwaar

Mijn stem kraakt, alleen, alleen, op mijn woorden van liefde

Kom op, dit zijn woorden van liefde