Attention fragile - Bernard Lavilliers

Je laisserai le lit comme elle l’a laissé

Défait et rompu, les draps emmêlés

Afin que l’empreinte de son corps

Reste gravée dans le décor

Je resterai là, immobile

Les bras croisés, presque tranquille

Je laisserai la chambre comme elle l’a laissée

L’odeur de Camel, Gauloises mêlée

Afin que la lumière retienne

Son ombre nue dans les persiennes

Au bout du quai tombe le jour

Je reste là sentant l’Amour

Dans ce port de fêlés juste à l’envers du monde

Où d'énormes soleils me renvoyaient mes ondes

Où les normes basculent au fond des volcans sourds

Où je traînais mes bottes gaspillant ton Amour

Attention fragile

Attention fragile

Je laisserai ma peau comme elle l’a laissée

Sueur et cannelle, orange poivrée

Afin que ma mémoire revienne

Me dessiner cette Eurasienne

Cette criola de secours

Quand je titube au petit jour

Je prendrai ma vie comme elle l’a laissée

Avec un sourire en coin, un secret

Afin d’accepter la tendresse

Que j’avais refusée sans cesse

Avec l’impression d'être fort

Le sommeil, c’est presque la mort

Dans ce port de fêlés juste à l’envers du monde

Où d'énormes soleils me renvoyaient mes ondes

Où les normes basculent au fond des volcans sourds

Où je traînais mes bottes gaspillant ton Amour

Attention fragile

Attention fragile

Ik zal het bed verlaten zoals zij het verliet

Ongedaan gemaakt en gebroken, de lakens verward

Zodat de afdruk van zijn lichaam

Blijf gegraveerd in het decor

Ik zal daar staan, onbeweeglijk

Armen gekruist, bijna stil

Ik zal de kamer verlaten zoals zij hem verliet

De geur van kameel, Gauloises gemengd

Om het licht vast te houden

Zijn blote schaduw in de luiken

Aan het einde van de kade valt de dag

Ik sta daar liefde te voelen

In deze haven van scheuren, net ondersteboven van de wereld

Waar enorme zonnen mijn golven naar mij terugstuurden

Waar normen diep verschuiven in dove vulkanen

Waar ik mijn laarzen sleepte om jouw liefde te verspillen

Breekbare waarschuwing

Breekbare waarschuwing

Ik laat mijn huid zoals hij hem achterliet

Zweet en kaneel, peperige sinaasappel

Zodat mijn geheugen terugkomt

Teken me deze Euraziatische

Deze reddingscriola

Als ik wankel bij het aanbreken van de dag

Ik zal mijn leven nemen zoals het het verliet

Met een grijns, een geheim

Om tederheid te accepteren

Dat ik constant had geweigerd

Met de indruk sterk te zijn

Slaap is bijna de dood

In deze haven van scheuren, net ondersteboven van de wereld

Waar enorme zonnen mijn golven naar mij terugstuurden

Waar normen diep verschuiven in dove vulkanen

Waar ik mijn laarzen sleepte om jouw liefde te verspillen

Breekbare waarschuwing

Breekbare waarschuwing