Diez mil porqués - Beret

El caso no es volverte a ver sino ver como vuelves

Si merece la pena ya perderme o no perderte, no sé

Si las historias las escriben aquellos que ganan siempre

Nosotros que hemos perdido qué diremos de

Aquello que mataba pero nos hacía más fuertes

Como echarnos de menos y después a la cara diez mil porqués

Los mejores puzzles son los que no encajan pero con el tiempo sí

Por eso mis brazos te sientan bien

Y «no sé» era la respuesta favorita del destino pa' matarnos y no hacernos bien

Ya que no existe peor camino que no saber ni donde correr

Ni peor suspiro que mirarte y ver

Que nada va a cambiar

Que tienes que hacer lo que debes por necesidad

A pesar de que lo que quieres se va

Que has pasado media vida buscando tu otra mitad

Para pasar la otra media intentándola olvidar

Y todo va y viene pero mucho más se va

Que las cosas que quedan pa' siempre no es lo material

Que el amor no es sólo hacerlo, es sólo hacernos para amar

Que no es depender de tí, es darte mi felicidad

Y claro que te echo de menos, por eso me echo de más

Claro que me matan miedos si no me puedes salvar

Ahora entiendo el «para siempre» que me jurabas lograr

«Para siempre» era el recuerdo, no la puta realidad

Si todo se resume en ti, no sé si quiero escribir más

Aún sigo esperando el día que compense todo el mal

Prefiero que digas «no» a «no sé, eso ya se sabrá»

Porque yo ya no sé nada, sólo sé que volarás

El caso no es volverte a ver sino ver como vuelves

Si merece la pena ya perderme o no perderte, no sé

Si las historias las escriben aquellos que ganan siempre

Nosotros que hemos perdido qué diremos de

Aquello que mataba pero nos hacía más fuertes

Como echarnos de menos y después a la cara diez mil porqués

Los mejores puzzles son los que no encajan pero con el tiempo sí

Por eso mis brazos te sientan bien

Y sé que eso te hará más libre

Sé que no te puedo encarcelar

Yo que entré en tu jaula para quedarme a vivir

He empezado a odiar tu libertad

Es que sé que estoy perdido pero no perdiendo

Por eso me quedo conmigo un rato más

Te llamaría suerte pero creo en ti

No quiero saber tus planes sólo quiero planear

Suficiente como pa' callar a gritos el silencio

El futuro será ahogarnos en todo aquello que no hacemos

No pensamos en quién somos sino en quien coño seremos

Ahí empezó la rutina de callarnos con mil «peros»

Por la lluvia de mis ojos entiendo el llamarte «cielo»

Y por la furia de tus ojos entiendo el llamarme «miedo»

Si tus curvas no me ayudan a hacer el camino recto

Guíame con tu silencio que así sí nos entendemos

De zaak is niet om je weer te zien, maar om te zien hoe je terugkomt

Of het de moeite waard is om mij te verliezen of jou niet, ik weet het niet

Als de verhalen zijn geschreven door degenen die altijd winnen

Wij die verloren hebben wat zullen we zeggen van

Dat wat ons doodde maar ons sterker maakte

Hoe elkaar te missen en dan tienduizend waarom's onder ogen te zien

De beste puzzels zijn de puzzels die niet passen, maar uiteindelijk wel passen

Daarom passen mijn armen bij jou

En "Ik weet het niet" was het favoriete antwoord van het lot om ons te doden en ons geen goed te doen

Omdat er geen slechter pad is dan niet weten waar te rennen

Er is geen ergere zucht dan naar jou te kijken en te zien

dat er niets gaat veranderen

Dat je moet doen wat je moet door noodzaak

Ook al is wat je wilt weg

Dat je de helft van je leven hebt besteed aan het zoeken naar je andere helft

Om de andere helft te besteden aan het proberen te vergeten

En alles komt en gaat, maar er gaat nog veel meer

Dat de dingen die voor altijd blijven niet het materiële zijn

Dat liefde het niet alleen doet, het zorgt er alleen maar voor dat we liefhebben

Dat het niet van jou afhankelijk is, het geeft je mijn geluk

En natuurlijk mis ik jou, daarom mis ik mezelf nog meer

Natuurlijk vermoorden mijn angsten me als je me niet kunt redden

Nu begrijp ik het "voor altijd" dat je me gezworen hebt te bereiken

"Voor altijd" was de herinnering, niet de verdomde realiteit

Als het allemaal op jou neerkomt, weet ik niet of ik meer wil schrijven

Ik wacht nog steeds op de dag die al het kwaad goedmaakt

Ik heb liever dat je "nee" zegt tegen "ik weet het niet, dat zal bekend zijn"

Want ik weet niks meer, ik weet alleen dat je gaat vliegen

De zaak is niet om je weer te zien, maar om te zien hoe je terugkomt

Of het de moeite waard is om mij te verliezen of jou niet, ik weet het niet

Als de verhalen zijn geschreven door degenen die altijd winnen

Wij die verloren hebben wat zullen we zeggen van

Dat wat ons doodde maar ons sterker maakte

Hoe elkaar te missen en dan tienduizend waarom's onder ogen te zien

De beste puzzels zijn de puzzels die niet passen, maar uiteindelijk wel passen

Daarom passen mijn armen bij jou

En ik weet dat het je vrijer zal maken

Ik weet dat ik je niet in de gevangenis kan zetten

Ik die je kooi binnenging om te blijven en te leven

Ik ben je vrijheid gaan haten

Het is dat ik weet dat ik verloren ben, maar niet verlies

Daarom blijf ik nog even bij me

Ik zou je geluk noemen, maar ik geloof in je

Ik wil je plannen niet weten, ik wil gewoon plannen

Genoeg om de stilte tot zwijgen te brengen door te schreeuwen

De toekomst zal verdrinken in alles wat we niet doen

We denken niet na over wie we zijn, maar over wie we zullen zijn

Dat is waar de routine van zwijgen met duizend "maars" begon

Door de regen van mijn ogen begrijp ik dat ik je "hemel" noem

En door de woede in je ogen begrijp ik dat je me "angst" noemt

Als jouw rondingen me niet helpen om het rechte pad te maken

Leid me met je stilte zodat we elkaar begrijpen