Rose Blanche - Aristide Bruant

Elle avait sous sa toque de martre,

Sur la butte Montmartre,

Un p’tit air innocent.

On l’appelait rose, elle?

Tait belle,

A' sentait bon la fleur nouvelle,

Rue Saint-Vincent.

Elle avait pas connu son p?

Re,

Elle avait p’us d’m?

Re,

Et depuis 1900,

A' d’meurait chez sa vieille a?

Eule

O?

Qu’a' s'?

Levait comme?

A, toute seule,

Rue Saint-Vincent.

A' travaillait d?

J?

Pour vivre

Et les soirs de givre,

Dans l’froid noir et gla?

Ant,

Son p’tit fichu sur les?

Paules,

A' rentrait par la rue des Saules,

Rue Saint-Vincent.

Elle voyait dans les nuit gel?

Es,

La nappe?

Toil?

E,

Et la lune en croissant

Qui brillait, blanche et fatidique

Sur la p’tite croix d’la basilique,

Rue Saint-Vincent.

L'?

T?, par les chauds cr?

Puscules,

A rencontr?

Jules,

Qu'?

Tait si caressant,

Qu’a' restait la soir?

E enti?

Re,

Avec lui pr?

S du vieux cimeti?

Re,

Rue Saint-Vincent.

Et je p’tit Jules?

Tait d’la tierce

Qui soutient la gerce,

Aussi l’adolescent,

Voyant qu’elle marchait pantre,

D’un coup d’surin lui troua l’ventre,

Rue Saint-Vincent.

Quand ils l’ont couch?

Sur la planche,

Elle?

Tait toute blanche,

M?

Me qu’en l’ensevelissant,

Les croque-morts disaient qu’la pauv' gosse

?

Tait crev?

L’soir de sa noce,

Rue Saint-Vincent.

Elle avait une belle toque de martre,

Sur la butte Montmartre,

Un p’tit air innocent.

On l’appelait rose, elle?

Tait belle,

A' sentait bon la fleur nouvelle,

Rue Saint-Vincent.

Ze had onder haar sabelmuts,

Op de Montmartre-heuvel,

Een beetje onschuldige blik.

We noemden haar roze, nietwaar?

Jij was prachtig,

A' rook lekker van de nieuwe bloem,

Sint-Vincentiusstraat.

Ze had haar p niet gekend?

D,

Ze had weinig m?

D,

En sinds 1900,

A' was stervende aan zijn oude a's?

Eule

Waar?

Hoe gaat het?

Was tillen leuk?

Een, helemaal alleen,

Sint-Vincentiusstraat.

A' werkte vanaf

l

Leven

En op ijzige avonden,

In het zwart en koud koud?

Mier,

Zijn kleine fichu op de?

Pauls,

A' kwam binnen via de Rue des Saules,

Sint-Vincentiusstraat.

Ze zag in de ijskoude nacht?

Is,

Het tafelkleed?

Web?

E,

En de maansikkel

Dat scheen, wit en noodlottig

Op het kleine kruis van de basiliek,

Sint-Vincentiusstraat.

L'?

T?, door de hete cr?

puistjes,

Leerde kennen?

Jules,

Wat?

Was zo liefkozend,

Wat bleef er vanavond over?

enti?

D,

Met hem pr?

Z van de oude begraafplaats?

D,

Sint-Vincentiusstraat.

En ik kleine Jules?

Was van de derde

Wie onderhoudt de kerel,

Ook de tiener

Toen ze zag dat ze hijgend liep,

Plots doorboorde hij zijn buik,

Sint-Vincentiusstraat.

Wanneer hebben ze hem laten inslapen?

op bord,

Zij?

Was helemaal wit,

M?

Ik dat door het te begraven,

De begrafenisondernemers zeiden dat de arme jongen

?

Was het plat?

Op zijn huwelijksnacht,

Sint-Vincentiusstraat.

Ze had een mooie sabelmuts,

Op de Montmartre-heuvel,

Een beetje onschuldige blik.

We noemden haar roze, nietwaar?

Jij was prachtig,

A' rook lekker van de nieuwe bloem,

Sint-Vincentiusstraat.