Gran finale - APE

Metallo freddo che trafigge la mia carne

Lo squarcio nello stomaco si espande

Un dolore così grande

Non riesco a stare in piedi sulle gambe

Le mani sono inzuppate di sangue

Respiro più pesante ogni boccata una fitta lancinante

Cuore che pulsa irregolare ma costante

Intorno frastuono assordante

La gente mi guarda mi parla

Io che li fisso sguardo assente

L’infame se l'è filata in preda al panico

Senza la spocchia da cocainomane apatico

Vorrei seguirlo ma il mio corpo non risponde

La vista mi si appanna nemmeno sento le gambe

Pago un destino troppo cinico

La furia cieca di uno stronzetto patetico

La testa piena di pensieri a senso unico

La gente in preda al panico

Chiamate un medico

Respiro e rantolo accuso ogni singolo sorso di ossigeno

Funzioni vitali al minimo

Vedo il replay di ciò che intorno si raccontano

Ricordi vaghi si sovrappongono si confondono

Cerco un perché ma non ne trovo di motivi

Grido vendetta ma son vani tentativi

Resto cosciente tengo stretti i miei motivi

Per restare aggrappato al mondo dei vivi

Rit

Il cielo ha tutta un’altra faccia da sta prospettiva

L’aria si insinua nella gola tra sangue e saliva

Cerco di alzarmi ma il mio corpo non si attiva

Lontano il suono dell’ambulanza che arriva

Non c'è motivo di pensare che sia il peggio

L’idea più solida che nutro cui mi appoggio

Il cielo ha tutta un’altra faccia da sta prospettiva

L’aria si insinua nella gola tra sangue e saliva

Cerco di alzarmi ma il mio corpo non si attiva

Lontano il suono dell’ambulanza che arriva

Non c'è motivo di pensare che sia il peggio

L’idea più solida che nutro cui mi appoggio

Koud metaal dat mijn vlees doorboort

De snee in de maag zet uit

Zo'n grote pijn

Ik kan niet op mijn benen staan

De handen zijn gedrenkt in bloed

Adem zwaarder elke trek een stekende steek

Hart klopt onregelmatig maar gestaag

Rond oorverdovend lawaai

Mensen die kijken hoe ik met me praat

Ik staar ze wezenloos aan

De beruchte vluchtte in paniek weg

Zonder de arrogantie van een apathische cocaïneverslaafde

Ik zou hem willen volgen maar mijn lichaam reageert niet

Mijn zicht vertroebelt, ik voel mijn benen niet eens

Ik betaal een te cynisch lot

De blinde woede van een zielige kleine stront

Hoofd vol eenzijdige gedachten

Mensen in paniek

Bel een dokter

Adem en hijg ik voel elke slok zuurstof

Vitale functies tot een minimum

Ik zie de herhaling van wat ze elkaar vertellen in de buurt

Vage herinneringen overlappen elkaar en raken in de war

Ik ben op zoek naar een reden, maar ik kan geen redenen vinden

Ik huil om wraak, maar dit zijn vergeefse pogingen

Ik blijf bij bewustzijn Ik houd mijn redenen dichtbij

Vastklampen aan de wereld van de levenden

Vertraging

Vanuit dit perspectief heeft de lucht een heel ander gezicht

De lucht kruipt in de keel tussen bloed en speeksel

Ik probeer op te staan, maar mijn lichaam activeert niet

In de verte het geluid van de aankomende ambulance

Er is geen reden om te denken dat dit het ergste is

Het meest solide idee dat ik heb, waar ik achter sta

Vanuit dit perspectief heeft de lucht een heel ander gezicht

De lucht kruipt in de keel tussen bloed en speeksel

Ik probeer op te staan, maar mijn lichaam activeert niet

In de verte het geluid van de aankomende ambulance

Er is geen reden om te denken dat dit het ergste is

Het meest solide idee dat ik heb, waar ik achter sta