A domani - APE

Vivo d’istinto convinto da un credo

Un minimo spinto, vincolato come tanti a visioni d’istanti da chi mi sta intorno

Giorno per giorno, lezioni nuove si accumulano

Spaesato sì ma con il pelo sullo stomaco

Scettico, certo che so che sto andando in bilico

L’irrazionale, il mondo irreale in cui mi identifico

Sempre più apatico anche se ne esco simpatico

Saranno i geni da carismatico al lato pratico

Risulto eclettico quando in ogni contesto mi ritaglio uno spazio adeguato al di

là del mio gusto

Giusto o sbagliato, non ho risposte che convincono

Certezze ne ho poche ma (?) i sogni illudono

A volte in crisi d’astinenza te (?) d’incoerenza

Circostanze amare in cui perdo ogni mia speranza

Altre volte resisto ad oltranza sfruttando la distanza

Schiacciando i problemi a lunga scadenza

A domani!

Più stesi che presi da vizi strani

A domani!

Mischiati tra i tanti e così lontani

A domani!

Coi dubbi tipici di chi sta in deficit

Fuori forma, fuori percorso, fuori dai canoni

Denuncio scarsa consistenza a 'sta realtà che è spenta

L’aria pesante crea principi di condensa

Non nego l’evidenza ma penso a chi resta senza

Buoni motivi e si ammazza di sofferenza

La noia crea una dipendenza che pian piano uccide

Non ne esci più fuori neanche se la gente ti sorride

Io so che tu detesti le sfide!

Ci vedi le invidie come causa di tutte le peggiori insidie

Vieni più vicino cugino, anch’io mi sogno un destino

Coi tipici trip dei film con Al Pacino

Facciamoci forza, serve averci la scorza

Prendila come un viaggio con destinazione incerta

Prepara i tuoi piani, ripassa gli schemi, non farti problemi

A piccoli sorsi li bevi i discorsi che temi

Io vivo con i miei pà

Temi il quotidiano, tengo a bada la malinconia di chi guarda lontano

Vedrai che col tempo ne trovi di motivi

Saranno i brutti ricordi o gli sguardi verso i tuoi negativi

Sorridi (cheese), fai smile, guarda in camera

Stasera non pensarci, domani è già vita ruvida

Due vite amare, si impara a restare in gara

Tra chi si ripara e chi spara colpi a mezz’aria

Aria per aria scenario che varia

Sempre lo stesso veleno che alla fine ci inguaia

La vita è troia, ci spiazza quando si infoia

Non ci stupiamo più di niente, neanche della noia

Siam qui che ci facciamo i conti alla giornata

Domani proveremo a inventarci una via d’uscita

Ik leef door instinct, overtuigd door een overtuiging

Een geduwd minimum, zoals zovelen gebonden aan onmiddellijke visioenen door mensen om me heen

Dag na dag stapelen zich nieuwe lessen op

Verloren ja maar met het haar op de buik

Sceptisch, natuurlijk weet ik dat ik aan het balanceren ben

De irrationele, de onwerkelijke wereld waarin ik me identificeer

Meer en meer apathisch, ook al kom ik er aardig uit

Zij zullen de charismatische genen aan de praktische kant zijn

Ik ben eclectisch als ik in elke context voldoende ruimte voor mezelf vrijmaak

buiten mijn smaak

Goed of fout, ik heb geen overtuigende antwoorden

Ik heb weinig zekerheden maar (?) Dromen bedriegen

Soms ben je in onthouding (?) In inconsistentie

Bittere omstandigheden waarin ik al mijn hoop verlies

Andere keren verzet ik me tot het bittere einde door de afstand te benutten

Langdurige problemen verpletteren

Tot morgen!

Meer uitgestrekt dan gevangen door vreemde ondeugden

Tot morgen!

Gemengd tussen de vele en zo ver weg

Tot morgen!

Met de typische twijfels van mensen met een tekort

Uit vorm, uit vorm, uit de norm

Ik veroordeel het gebrek aan consistentie met deze realiteit die niet klopt

Zware lucht creëert condensatieprincipes

Ik ontken het bewijs niet, maar ik denk aan degenen die zonder zijn

Goede redenen en hij pleegt zelfmoord met lijden

Verveling creëert een verslaving die langzaam doodt

Je komt er nooit uit, ook al lachen mensen naar je

Ik weet dat je een hekel hebt aan uitdagingen!

Je ziet afgunst als de oorzaak van alle ergste valkuilen

Kom dichterbij neef, ook ik droom van een lot

Met de typische reis van de films met Al Pacino

Laten we sterk zijn, je moet de pit hebben

Zie het als een reis met een onzekere bestemming

Maak je plannen, bekijk de patronen, maak je geen zorgen

In kleine slokjes drink je de toespraken waar je bang voor bent

ik woon bij mijn vader

Je bent bang voor het alledaagse, ik houd de melancholie van degenen die ver weg kijken op afstand

Je zult zien dat je na verloop van tijd redenen vindt

Het zullen slechte herinneringen zijn of naar je negatieven kijken

Glimlach (kaas), glimlach, kijk in de camera

Denk er vanavond niet aan, morgen is het leven al zwaar

Twee bittere levens, je leert in de race te blijven

Tussen degenen die dekking zoeken en degenen die in de lucht schieten

Lucht door lucht landschap dat varieert

Altijd hetzelfde gif dat ons uiteindelijk overspoelt

Het leven is sletterig, het verdringt ons als het gek wordt

We worden nergens meer door verrast, ook niet door verveling

We zijn hier dat we de rekeningen voor de dag doen

Morgen gaan we proberen een uitweg te vinden