Cose che succedono - APE

Mi pesa il tempo che trasforma le amicizie

Gli sforzi e i discorsi che fai per mantenerle intatte

La vita chiama e ognuno da le sue risposte

E non sempre sei in grado di mantener le tue promesse

Ciascuno le sue colpe

A ognuno le sue scelte

Strade diverse orientate su traiettorie sparse

Qui ognuno gioca le sue chanches rimanendo cosciente

Pensando a come vive la sua gente

Restano intatti solo i legami più forti

Di alcuni ti dimentichi

Di altri neanche ti accorgi

Li archivi dati per scomparsi

Sperando di riuscire con il tempo a rincontrarsi e parlarsi

Tanti si dimostrano falsi

Li osservi accanirsi

Tormentati dall’invidia e dai rimorsi

Senza il coraggio per esporsi

Ti tramano alle spalle aspettando il momento giusto per colpirti

Da parte mia nulla di personale in merito

Perso nei trip che escogito mi godo lo spettacolo

Osservo con lo sguardo a metà tra scettico e incredulo

Mi basta un attimo

E il quadro mi appare nitido

Ho bene in mente chi e come gli sbagli e i dettagli relativi a ogni singola

situazione

Tra tensioni strane e stralci di discussione

Da cui deduci di essere all’inizio della fine

Il mio acume ravviva quel barlume di saggezza che da consapevolezza ma non basta

Per soffocare l’incertezza che si crea

Quando certi meccanismi scompaiono in sintonia

Che ci rimane è qualche dialogo

Frasi di circostanza intorno a un tavolo

E il cuore sempre più arido

Giornate amare in cui mi interrogo

Senza trovar motivi a parte il fatto che son cose che succedono

Ho volti nuovi qui davanti futuri amici importanti

O semplici conoscenti di percorsi combacianti

Non è più tempo di rimpianti tocca guardare avanti

Motivi sufficienti ce ne tanti

Porto con me i ricordi dell’adolescenza

Gli sguardi di persone di cui sento la mancanza

Io vorrei tutto come prima

Ma gli anni passati mi hanno insegnato che è la vita che allontana

Son contingenze e conseguenze che influenzano la gente

Ma io mi sento lo stesso di sempre

Il mio equilibrio è altalenante

E convivo con le tante

Follie che avevo e che ho anche nel presente

Al lato pratico il mio unico rammarico

È sto senso di sfiducia che mi brucia nello stomaco

Ci convivo da stupido

Cercando di restare lucido

E mi dico che son cose che succedono

De tijd die vriendschappen transformeert, weegt op mij

De inspanningen en toespraken die u levert om ze intact te houden

Het leven roept en iedereen geeft zijn antwoorden

En je bent niet altijd in staat om je beloften na te komen

Ieder zijn fouten

Ieder zijn eigen keuzes

Verschillende wegen georiënteerd op verspreide trajecten

Hier speelt iedereen zijn kansen terwijl hij bij bewustzijn blijft

Nadenken over hoe de mensen leven

Alleen de sterkste bindingen blijven intact

Sommige vergeet je

Je merkt anderen niet eens

Je geeft ze op voor vermissing

In de hoop elkaar na verloop van tijd weer te ontmoeten en met elkaar te praten

Velen blijken vals te zijn

Je bekijkt ze meedogenloos

Gekweld door afgunst en wroeging

Zonder de moed om jezelf bloot te geven

Ze plotten achter je en wachten op het juiste moment om je te raken

Van mijn kant, niets persoonlijks aan

Verdwaald in de reizen die ik bedenk, geniet ik van de show

Ik observeer met een blik die het midden houdt tussen sceptisch en ongelovig

Ik heb gewoon een moment nodig

En de foto lijkt me duidelijk

Ik heb in gedachten wie en hoe de fouten en details met betrekking tot elk individu

situatie

Tussen vreemde spanningen en fragmenten uit discussie

Waaruit je afleidt dat je aan het begin van het einde staat

Mijn inzicht doet dat sprankje wijsheid herleven dat bewustzijn geeft maar niet genoeg is

Om de gecreëerde onzekerheid te verstikken

Wanneer bepaalde mechanismen in harmonie verdwijnen

Wat overblijft is een dialoog

Zinnen van omstandigheden rond een tafel

En het hart meer en meer dor

Bittere dagen waarin ik me afvraag

Zonder andere redenen te vinden dan het feit dat dit dingen zijn die gebeuren

Ik heb hier nieuwe gezichten voor toekomstige belangrijke vrienden

Of eenvoudige kennissen van overeenkomende paden

Het is niet langer tijd voor spijt, we moeten vooruit kijken

Genoeg redenen er zijn veel

Ik draag de herinneringen aan de adolescentie met me mee

De blikken van mensen die ik mis

Ik wil alles zoals voorheen

Maar de afgelopen jaren hebben me geleerd dat het leven is dat wegduwt

Het zijn onvoorziene gebeurtenissen en gevolgen die mensen treffen

Maar ik voel me hetzelfde als altijd

Mijn saldo schommelt

En ik leef met de velen

Dwaasheden die ik had en die ik ook heb in het heden

Aan de praktische kant, mijn enige spijt

Het is dit gevoel van wantrouwen dat in mijn maag brandt

Ik leef ermee als een dwaas

Proberen helder te blijven

En ik zeg tegen mezelf dat dit dingen zijn die gebeuren