Schlittenfahrt mit einer Lodenpuppe - Angizia

Das Leben zwang Puppe mich zu der Greueltat

Führe an, führe an deine Schlittenfahrt

Spürst du wie die Nacht erstaunt über uns’ren Stand

Gib Acht im Stock, gib Acht im Stein, fürchte diese Nacht

Und sie ist da…

Deine Seele, sie warf ein Kind ins Meer

Nur dein Duft, er war am Leben

Und (fliegt?) hier und Land

Doch du hast uns zerstört

Weil du dir ein Leben schufst

Das nicht dem unsr’en glich und dieser Zeit

Bestimmt ich war für dich als Tal

der Welt, in der sein Schachspiel starb

Nur mein Ziel, mein Bild von dir, vergaß, was ich als Puppe tat

Das Stroh, dein Haar,

(von Schnee und Wind?), erfroren wir die Kegelwelt

Dein Tuch, es wagt ein Haupt wie du

Dein Menschsein in deinem Gespinst

Dein Menschsein in deiner Gestalt

Zeig mir einen Weg, wo die Puppen tanzen wie der Kegel steht

Wo das Leben deiner Welt willens kleiner roter Skizzen fällt

Ich bins / Du bist (d)eine Puppe, (m/d)ein Glanz

Schlicht der Kumpan bei dem die Antwort doppelt zählt

Für das Kegelspiel, für ein Leben lang

Nur dem kleinen Zaren wegen, nur mit Vaters Rat

Ich stahl und hielt den Zauber seines Spiels im Licht

Wie wir mit der???

tief in dem Wagen fuhren

Ich litt, doch glaubte an das Antlitz der Tortur

Puppe du bist mein (Schäflein?), tanze, steh und folge mir

Puppe, heile meine Wunden, feiern wir das Puppendasein hier

Du verzeihst

Mich quält intim, nicht mein Geleit

Mein Geist, er ist dein Freund

Tanze über meine Felder, hüpfe, laufe, sei mein Gast

Zeig mir wie die Spiele enden, die ich mied und nicht mehr verstand

Du als Herr der müden Figuren, tanz wie nur du es verstehst

Richte dein Brett,

postiere die Kegel, und schiebe sie (wehrlos?) ins Licht

Bitte mein Gast,

der Schnee ganz allein wird Held uns’rer Schlittenfahrt sein

Ich brauch dich zum Sieg,

ich brauch deinen Schein, damit auch der Kinderzar weiß

Het leven, pop, dwong me om de gruweldaad te plegen

Leid, leid je sledetocht

Voel jij je de nacht verbijsterd op onze stand

Wees voorzichtig in de stok, wees voorzichtig in de steen, vrees deze nacht

En ze is er...

Jouw ziel, ze gooide een kind in de zee

Alleen jouw geur, hij leefde nog

En (vliegt?) hier en in het land

Maar je hebt ons vernietigd

Omdat je een leven voor jezelf hebt gemaakt

Dat leek niet op de onze en deze keer

Ik was zeker voor jou als een vallei

de wereld waar zijn schaakspel stierf

Alleen mijn doel, mijn beeld van jou, vergat wat ik deed als pop

het stro, je haar,

(van sneeuw en wind?), hebben we de bowlingwereld bevroren

Je doek, een hoofd zoals je durft

Jouw menselijkheid in jouw web

Jouw menselijkheid in jouw vorm

Toon me een manier waarop de poppen dansen zoals de speld staat

Waar het leven van jouw wereld valt door kleine rode schetsen

Ik ben het / jij bent (y) een pop, (m/d) een glans

Gewoon de vriend waar het antwoord dubbel telt

Voor kegelen, een leven lang

Alleen vanwege de kleine tsaar, alleen op advies van vader

Ik stal en hield de magie van zijn spel in het licht

Hoe wij met de???

diep in de auto gereden

Ik heb geleden maar geloofde in het aangezicht van marteling

Pop jij bent mijn (schaapje?), Dans, sta en volg mij

Pop, genees mijn wonden, laten we hier het poppenleven vieren

jij vergeeft

Ik word intiem gekweld, niet mijn escorte

Mijn geest, het is je vriend

Dans over mijn velden, spring, ren, wees mijn gast

Laat me zien hoe de spellen die ik vermeed en niet meer begreep, eindigden

Jij, als de heer van de vermoeide figuren, danst zoals alleen jij begrijpt

zet je bord recht

plaats de kegels en duw ze (weerloos?) in het licht

Alsjeblieft mijn gast

de sneeuw alleen zal de held zijn van onze sledetocht

Ik heb je nodig om te winnen

Ik heb je certificaat nodig zodat de kindertsaar het ook weet