Eröffnung - Angizia

Es glich einer Gruft,

die die Tore verschloss,

kein Mensch, dem ein Laut nur gelang…

Es gab uns dann diese Sicherheit,

den Mut von vorneherein…

Sie schliefen doch,

die ganze Stadt war müde von der Zeit…

Wir ruhen nicht,

wenn das Licht auch zerbricht,

wenn der Abend uns befreit…

Het was als een graf

wie heeft de poorten gesloten?

niemand die zelfs maar een geluid kon maken...

Het gaf ons toen deze zekerheid

moed vanaf het begin...

je sliep

de hele stad was de tijd beu...

we rusten niet

zelfs als het licht breekt

als de avond ons bevrijdt...