Victory at Lawrence - Andy Irvine

No work, no work, and the future bleak and grey

Posters in our town appeared showing Lawrence USA

Woolen mills and bags of gold, a chance we could not ignore

From Europe we all sailed away — bound for New England’s shore

Come with me now to Lawrence in the year of nineteen twelve

These back to back damp tenements house many like ourselves

And early in the icy dawn hear the factory whistles blow

And me and my wif and our eldest girl — to the wooln mills must go

We can’t afford warm overcoats, so meagre is our pay

In the greatest woolen centre of — the mighty USA

We workers wrote to William Wood to tell of our distress

And the answer that he gave us was to pay us even less

«Short pay!

Short pay!»

the Polish women weavers all cried

As they left their looms and went downstairs, walked out side by side

When we opened up our envelopes and found they’d cut our wage

We Italians ran from room to room, you’d never seen such rage!

We stopped the motors, tore the cloth and cut the belts with knives

By the end of that day there were ten thousand out on strike

Next day the Poles, Italians too

Belgian weavers in their wooden shoes

Armenians, Turks, Gentiles and Jews

Met at the City Hall

And the speakers ranted, raged and roared

In languages I never heard before

‘Til smiling Joe Ettor took the floor

And spoke in my native tongue

«I'm here to counsel and advise

To win a strike you must be organised

Four members each you will provide

From fourteen nationalities.»

When Ettor spoke, he seemed to glow

Like a beacon shining on a dark night, oh

How the workers loved you, smiling Joe!

But Father Riley was so irate

He told the Irish «Don't participate!

The poor must learn to endure their fate.»

The Governor sent the militia

Two thousand men were deployed

They beat our pregnant women

And they stabbed a young Syrian boy

«You khaki thugs on horseback

With your bayonets and your guns

You arrogant Harvard puppies

See what you have done!»

On Common Street they shot and killed

Poor Anna LoPizzo

They arrested our brave leaders

Giovannitti and smiling Joe

They laid the blame upon them

Though they were three miles away

A policeman pulled that trigger

My wife saw it, plain as day!

The anger that we mourners felt

I scarcely can relate

As we carried poor Anna’s coffin

To the cemetery gates

Where Father Riley blocked our way

With a frown on his pious face

And he says «You cannot bury her

In this holy place»

Well, Big Bill Haywood came in on a train

Our excitement we could not contain

When we heard his fog-horn voice proclaim:

«Fellow workers don’t forget

To the mill owners' great regret

You can’t weave cloth with a bayonet!»

And Gurley Flynn, the bosses' nightmare

With her Irish eyes and her coal black hair —

She says «This is class warfare!»

We stood together nine long weeks

And the bosses gave in

We assembled on the Common

Men, children and women

Where thirty thousand voted

To end this bloody feud

And we sang The Internationale

In every tongue we knew

Well, Joe Ettor and Giovannitti

They were tried for murder in the first degree

And the jury found them «Not guilty»

So Sammy Gompers and your A.F. of L.,

You can take Johnny Golden and go to hell

Craft unionism has an ugly smell

No one knew, and no one cared

How the unskilled foreign worker fared

‘Til the I.W.W.

double-dared!

Fellow workers, never forget

We are the ones that toil and sweat

And we have not spoken — yet!

Geen werk, geen werk en de toekomst somber en grijs

Er verschenen posters in onze stad met daarop Lawrence USA

Wollen molens en zakken goud, een kans die we niet konden negeren

Vanuit Europa zeilden we allemaal weg - op weg naar de kust van New England

Ga nu met me mee naar Lawrence in het jaar van negentien twaalf

Deze rug aan rug vochtige huurkazernes huisvesten velen zoals wij

En vroeg in de ijzige dageraad hoor je de fabrieksfluitjes blazen

En ik en mijn vrouw en ons oudste meisje - naar de wolfabrieken moeten gaan

We kunnen ons geen warme overjassen veroorloven, dus mager is ons loon

In het grootste wollen centrum van - de machtige VS

Wij arbeiders schreven William Wood om te vertellen over onze nood

En het antwoord dat hij ons gaf was om ons nog minder te betalen

«Korte betaling!

Kort loon!»

de Poolse weversvrouwen huilden allemaal

Toen ze hun weefgetouwen verlieten en naar beneden gingen, liepen ze zij aan zij naar buiten

Toen we onze enveloppen openmaakten en ontdekten dat ze ons loon zouden verlagen

Wij Italianen renden van kamer naar kamer, je had nog nooit zo'n woede gezien!

We stopten de motoren, scheurden de doek en sneden de riemen door met messen

Tegen het einde van die dag waren er tienduizend stakers

Volgende dag de Polen, Italianen ook

Belgische wevers in hun klompen

Armeniërs, Turken, heidenen en Joden

Ontmoet in het stadhuis

En de sprekers raasden, raasden en brulden

In talen die ik nog nooit eerder heb gehoord

Tot de lachende Joe Ettor het woord nam

En sprak in mijn moedertaal

«Ik ben hier om te adviseren en te adviseren

Om een ​​staking te winnen, moet je georganiseerd zijn

Vier leden die u elk zult verstrekken

Van veertien nationaliteiten.»

Toen Ettor sprak, leek hij te gloeien

Als een baken dat schijnt op een donkere nacht, oh

Wat hielden de arbeiders van je, lachende Joe!

Maar pater Riley was zo woedend

Hij zei tegen de Ieren: "Doe niet mee!

De armen moeten leren hun lot te dragen.»

De gouverneur stuurde de militie

Tweeduizend man werden ingezet

Ze sloegen onze zwangere vrouwen

En ze staken een jonge Syrische jongen neer

"Jullie kaki schurken te paard"

Met je bajonetten en je geweren

Jullie arrogante Harvard-puppy's

Kijk wat je hebt gedaan!»

In Common Street hebben ze geschoten en gedood

Arme Anna LoPizzo

Ze hebben onze dappere leiders gearresteerd

Giovannitti en lachende Joe

Ze legden de schuld bij hen

Ook al waren ze drie mijl weg

Een politieman haalde de trekker over

Mijn vrouw zag het, heel duidelijk!

De woede die wij rouwenden voelden

Ik kan nauwelijks iets vertellen

Terwijl we de kist van de arme Anna droegen

Naar de poorten van de begraafplaats

Waar pater Riley onze weg blokkeerde

Met een frons op zijn vrome gezicht

En hij zegt: "Je kunt haar niet begraven"

Op deze heilige plaats»

Nou, Big Bill Haywood kwam binnen met een trein

Onze opwinding die we niet konden bevatten

Toen we zijn misthoornstem hoorden verkondigen:

"Medewerkers niet vergeten"

Tot grote spijt van de moleneigenaren

Met een bajonet kun je geen stof weven!»

En Gurley Flynn, de nachtmerrie van de bazen

Met haar Ierse ogen en haar koolzwarte haar —

Ze zegt: «Dit is klassenstrijd!»

We stonden negen lange weken samen

En de bazen gaven toe

We verzamelden op de Common

Mannen, kinderen en vrouwen

Waar dertigduizend stemden

Om deze bloedige vete te beëindigen

En we zongen The Internationale

In elke taal die we kenden

Nou, Joe Ettor en Giovannitti

Ze werden berecht voor moord met voorbedachten rade

En de jury vond ze «Niet schuldig»

Dus Sammy Gompers en je A.F. van L.,

Je kunt Johnny Golden nemen en naar de hel gaan

Vakbonden hebben een lelijke geur

Niemand wist het, en het kon niemand iets schelen

Hoe het de ongeschoolde buitenlandse werknemer verging?

‘Tot de I.W.W.

dubbel gedurfd!

Collega's, vergeet dat nooit

Wij zijn degenen die zwoegen en zweten

En we hebben nog niet gesproken!