Увяли розы - Анатолий Полотно

Сын поварихи и лекальщика, я в детстве был примерным мальчиком,

Послушным сыном и отличником, гордилась дружная семья.

Но мне, невинному тогда еще, попались пьющие товарищи,

На вечеринках и в компаниях пропала молодость моя.

Припев:

Увяли розы, умчались грезы и над землею день угрюмый встает,

Проходят годы, но нет исхода и мать-старушка слезы горькие льет.

А я все дозы увеличивал, я пил простую и «Столичную»,

И в дни обычные, и в праздники вином я жизнь свою губил.

И хоть имел я представление, что это есть мое падение,

И на работу стал прогуливать, и похмеляться полюбил.

Припев:

, умчались грезы и над землею день угрюмый встает,

Проходят годы, но нет исхода и мать-старушка слезы горькие льет.

Вокруг меня не понимание, мол, это жизни прожигание,

Фуфырик тямну на прощание и брошусь с Крымского моста.

К мосту пришел, ой, мамочка моя, а там полным полно таких как я,

Живая очередь огромная, нальют всегда пожалуйста.

Припев:

Увяли розы, умчались грезы и над землею день угрюмый встает,

Проходят годы, но нет исхода и мать-старушка слезы горькие льет.

De zoon van een kok en een patroonmaker, ik was een voorbeeldige jongen in de kindertijd,

Het vriendelijke gezin was trots op een gehoorzame zoon en een uitstekende leerling.

Maar ik, toen nog onschuldig, kwam drinkende kameraden tegen,

Op feestjes en in bedrijven ging mijn jeugd verloren.

Refrein:

Rozen verwelkten, dromen vlogen weg, en een sombere dag stijgt op boven de aarde,

Jaren gaan voorbij, maar er is geen uitkomst, en de oude moeder huilt bittere tranen.

En ik verhoogde alle doses, ik dronk gewoon en Stolichnaya,

En op gewone dagen en op feestdagen verpestte ik mijn leven met wijn.

En ook al had ik het idee dat dit mijn val is,

En hij begon zijn werk over te slaan en werd verliefd op een kater.

Refrein:

, dromen snelden weg en een sombere dag rijst op boven de aarde,

Jaren gaan voorbij, maar er is geen uitkomst, en de oude moeder huilt bittere tranen.

Er is geen begrip om mij heen, zeggen ze, dit is een brandend leven,

Ik zweer vaarwel en gooi mezelf van de Krim-brug.

Ik kwam naar de brug, oh, mijn moeder, en er zijn veel mensen zoals ik,

De live wachtrij is enorm, je bent altijd welkom om te schenken.

Refrein:

Rozen verwelkten, dromen vlogen weg, en een sombere dag stijgt op boven de aarde,

Jaren gaan voorbij, maar er is geen uitkomst, en de oude moeder huilt bittere tranen.