Студент - Анатолий Полотно

Мой приятель

— молодой повеса —

Мне слепил документ из ОБХССа.

Я гляжу на него и глазам не верю:

Неужели мои будут все евреи?

Побежал прямо в ГУМ, прямо к дяде Моне:

Нужен финский костюм, нужен плащ-болони.

И конечно, мохер и пальто впридачу,

А не то, старый х*р, не достроишь дачу!

Дядя Моня дрожит, испугался, видно,

А вообще, жид, как жид — держится солидно.

А потом стал угрюм, очевидно, струсил —

Вынул финский костюм и с мохером узел.

Я одет, я обут в десять магазинов!

Девки сзади бегут, варежки разинув.

Успокоился зверь, только между прочим,

Я евреев теперь уважаю очень.

Я одет, я обут в десять магазинов!

Девки сзади бегут, варежки разинув.

Успокоился зверь, только между прочим,

Я евреев теперь уважаю очень.

Mijn vriend

- jonge hark -

Ik heb een document gekregen van OBKhSS.

Ik kijk hem aan en kan mijn ogen niet geloven:

Zullen al mijn Joden de mijne zijn?

Ik rende rechtstreeks naar GUM, rechtstreeks naar oom Monet:

We hebben een Fins kostuum nodig, we hebben een mantel-boloni nodig.

En natuurlijk mohair en een jas om op te starten,

Of anders, oude c*r, je kunt de datsja niet afmaken!

Oom Monya beeft, is blijkbaar bang,

Maar over het algemeen houdt een Jood, net als een Jood, zichzelf stevig vast.

En toen werd hij somber, duidelijk afgehaakt -

Hij haalde een Fins pak tevoorschijn en een knoop met mohair.

Ik ben gekleed, ik ben geschoeid in tien winkels!

De meisjes rennen achter hen aan, hun wanten open.

Het beest kalmeerde, alleen trouwens,

Ik heb nu veel respect voor joden.

Ik ben gekleed, ik ben geschoeid in tien winkels!

De meisjes rennen achter hen aan, hun wanten open.

Het beest kalmeerde, alleen trouwens,

Ik heb nu veel respect voor joden.