Пострел - Анатолий Полотно

Жизнь подошла ко мне нелегкою походкою, взяла за ручку и сказала: «Ну, пойдем».

А через час поила меня водкою и завладела моим сердцем, как рублем.

А через час поила меня водкою и завладела моим сердцем, как рублем.

Нас было шестеро фартовых ребятишек, все были жулики, все были шулера.

А пятерых прибило пулькой к стенке, меня ж отправили надолго в лагеря.

А пятерых прибило пулькой к стенке, меня ж отправили надолго в лагеря.

И вот теперь сижу я и, как л*рва, припухаю, на голых нарах и пайке — триста

грамм.

И все о том, о том все вспоминаю, такая жизнь дается лишь ворам.

И все о том, о том все вспоминаю, такая жизнь дается лишь ворам.

Костюмчик серенький и прохоря со скрипом я на бушлат тюремный променял.

За эти десять лет немало горя мыкал и не один на мне волосик полинял.

И все о том, о том все вспоминаю, такая жизнь дается лишь ворам.

Куда ж деваться-то пострелу удалому?

Когда нагонят?

Ни кола, и ни двора…

, а на «малинах» поджидают «мусора».

Опять пойдешь по делу воровскому, а на «малинах» поджидают «мусора».

Жизнь подошла ко мне нелегкою походкою, взяла за ручку и сказала: «Ну, пойдем».

А через час поила меня водкою и завладела моим сердцем, как рублем.

А через час поила меня водкою и завладела моим сердцем, как рублем.

Het leven naderde me met een ongemakkelijke gang, pakte mijn hand en zei: "Nou, laten we gaan."

En een uur later gaf ze me wodka te drinken en nam bezit van mijn hart als een roebel.

En een uur later gaf ze me wodka te drinken en nam bezit van mijn hart als een roebel.

We waren met zes gelukkige kinderen, allemaal oplichters, allemaal bedriegers.

En vijf werden met een kogel aan de muur genageld, ik werd lange tijd naar de kampen gestuurd.

En vijf werden met een kogel aan de muur genageld, ik werd lange tijd naar de kampen gestuurd.

En nu zit ik en, als een sloot, zwelt op, op kale stapelbedden en rantsoenen - driehonderd

gram.

En alles daarover, ik herinner me alles, zo'n leven wordt alleen aan dieven gegeven.

En alles daarover, ik herinner me alles, zo'n leven wordt alleen aan dieven gegeven.

Ik verruilde mijn grijze en krakende pak voor een gevangeniserwt.

Gedurende deze tien jaar is er veel verdriet gemompeld en is er geen haar op mij gevallen.

En alles daarover, ik herinner me alles, zo'n leven wordt alleen aan dieven gegeven.

Waar kan een schutter op afstand gaan?

Wanneer gaan ze inhalen?

Geen paal, geen tuin...

, en op de "frambozen" wachten ze op "vuilnis".

Weer ga je op de dievenzaak, en op de "frambozen" wachten ze op "vuilnis".

Het leven naderde me met een ongemakkelijke gang, pakte mijn hand en zei: "Nou, laten we gaan."

En een uur later gaf ze me wodka te drinken en nam bezit van mijn hart als een roebel.

En een uur later gaf ze me wodka te drinken en nam bezit van mijn hart als een roebel.