Письма - Анатолий Полотно

Мы из дома писем ждём крылатых,

Вспоминаем девочек знакомых,

Это ничего, что мы солдаты, Федя,

Далеко находимся от дома…

Это ничего, что мы матросы, Толя,

Далеко находимся от дома…

Наши синеглазые подруги

Над письмом сидят, наверно, тоже,

А это ничего, что мы в разлуке,

Встреча будет нам ещё дороже!

А это ничего, что мы в разлуке,

Встреча будет нам ещё дороже!

Разодетых женщин обнимали,

Верили в неискренние ласки,

А мы тогда, браток, ещё не знали,

Что любовь бывает только в сказке…

А мы тогда, браток, ещё не знали,

Что любовь бывает только в сказке…

Тишины в сражениях не ищем,

И не ищем отдыха на море…

А это ничего, что мы, дружище,

За войну узнали много горя,

Это ничего, что мы, дружище,

За войну узнали много горя…

Будет нам и небо голубое,

Будут нам и в парках карусели,

Это не беда, что мы с тобою

До войны жениться не успели,

Это не беда, что мы с тобою

До войны жениться не успели…

Мы из дома писем ждём крылатых,

Вспоминаем девочек знакомых,

Это ничего, что мы солдаты, Федя,

Далеко находимся от дома…

Это ничего, что мы матросы, Толя,

Далеко находимся от дома…

We wachten op gevleugelde brieven van het huis,

We herinneren ons de meisjes die we kennen

Het is niets dat we soldaten zijn, Fedya,

We zijn ver van huis...

Het is niets dat we matrozen zijn, Tolya,

We zijn ver van huis...

Onze blauwogige vrienden

Ze zitten waarschijnlijk ook over de brief,

En het is niets dat we uit elkaar zijn,

De meeting wordt voor ons nog duurder!

En het is niets dat we uit elkaar zijn,

De meeting wordt voor ons nog duurder!

Verklede vrouwen werden omhelsd,

Ze geloofden in onoprechte liefkozingen,

En toen, broer, wisten we het nog niet

Die liefde gebeurt alleen in een sprookje...

En toen, broer, wisten we het nog niet

Die liefde gebeurt alleen in een sprookje...

We zijn niet op zoek naar stilte in gevechten,

En we zoeken geen rust op zee...

En het is niets dat wij, mijn vriend,

We leerden veel verdriet over de oorlog,

Het is niets dat wij, mijn vriend,

We leerden veel verdriet over de oorlog...

We zullen blauwe luchten hebben,

We zullen ook carrousels hebben in de parken,

Het maakt niet uit dat we bij je zijn

Voor de oorlog hadden ze geen tijd om te trouwen,

Het maakt niet uit dat we bij je zijn

Ze trouwden niet voor de oorlog...

We wachten op gevleugelde brieven van het huis,

We herinneren ons de meisjes die we kennen

Het is niets dat we soldaten zijn, Fedya,

We zijn ver van huis...

Het is niets dat we matrozen zijn, Tolya,

We zijn ver van huis...