У ночного причала - Анатолий Киреев

У ночного причала, где скалы Равеллин

Ожиданьем звучало Море, Моцарт и Грин.

Ничего не случилось — просто память больна.

Как волна накатилась и уйдет как волна.

То ли вспомнилось что-то, то ль не в силах забыть.

По воде позолотой может быть, может быть.

Ничего не случилось — просто память больна.

Как волна накатилась и уйдет как волна.

Ничего не случилось, как молитва звучит.

Ничего не случилось, просто память горчит.

Но не вздрогнули плечи и не вырвался вздох.

Даже время не лечит этой боли поток.

У ночного причала, где скалы Равеллин,

Ожиданьем звучало Море, Моцарт и Грин…

Bij de nachtpier waar de Ravellin rotsen

Meer, Mozart en Green klonken als een verwachting.

Er is niets gebeurd, alleen een zieke herinnering.

Hoe een golf is binnengerold en zal vertrekken als een golf.

Of hij herinnerde zich iets, of hij kon het niet vergeten.

Op het water is het misschien verguld.

Er is niets gebeurd, alleen een zieke herinnering.

Hoe een golf is binnengerold en zal vertrekken als een golf.

Er gebeurde niets, zoals een gebed klinkt.

Er gebeurde niets, alleen een bittere herinnering.

Maar de schouders trilden niet en een zucht ontsnapte.

Zelfs de tijd geneest deze pijnstroom niet.

Bij de nachtpier, waar de Ravellin rotsen,

The Sea, Mozart en Grin klonken als een verwachting...