La speranza - Amedeo Minghi

Ma tutta questa gente,

dove va?

Dove va, col suo dolore.

Si guarda indietro e

gi?

non vede pi?

la citt?

che muore.

E il vecchio uomo,

trascina i piedi come pu?:

ne ha viste tante in vita sua.

E il vecchio uomo,

trascina il cuore come pu?,

e ormai,

nemmeno piange pi?.

Oltre il tramonto,

forse un po' pi?

in l?,

mi hanno detto che c’e' il mare.

Mio Padre e' stanco,

non ci crede pi?

e non sa pi?

sperare.

E il cielo piange,

una strana pioggia su di noi

da dove viene chi lo sa…

E il cielo piange una strana pioggia su di noi

domani forse finir?,

finir?.

Ritorneremo

dove il cielo?

blu

e la terra d?

i suoi frutti.

Ritorneremo dove il cielo?

blu

libert?

di tutti

e il vecchio uomo

trascina i piedi come pu?

Maar al deze mensen,

waar jij naartoe gaat?

Waar gaat het heen, met zijn pijn.

Je kijkt terug en

al

ziet niet meer?

de stad?

dat sterft.

En de oude man,

sleep je voeten als je kunt:

hij heeft er veel gezien in zijn leven.

En de oude man,

sleep het hart als het kan,

en nu,

niet eens meer huilen.

Voorbij de zonsondergang,

misschien een beetje meer?

daarin,

ze vertelden me dat er de zee is.

Mijn vader is moe,

geloof het niet meer?

en weet niet meer?

hopen.

En de hemel huilt,

een vreemde regen op ons

waar weet wie weet...

En de lucht huilt een vreemde regen op ons

misschien is het morgen voorbij?

het zal eindigen.

We zullen terugkomen

waar de hemel?

blauw

en het land d?

zijn vruchten.

Zullen we terugkeren naar waar de lucht?

blauw

vrijheid

van alles

en de oude man

sleep je voeten als je kunt?